Πολλά είναι τα οφέλη που αποκομίζει κάποιος όταν αποκτά ένα κατοικίδιο!
Παρατηρώντας στο κτηνιατρείο τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε κηδεμόνα και κατοικίδιο, μπορούμε να πούμε πως υπάρχουν πολλά κοινά, όπως και σε αυτή της σχέσης ενός γονιού και του παιδιού του.
Ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια πάντα θα φέρνει χαρά, αλλά αρχικά δημιουργεί και άγχος, λόγω της απειρίας του κηδεμόνα ή της ευθύνης που φέρει και της φροντίδας που χρειάζεται ένα κατοικίδιο.
Έχει παρατηρηθεί πως τα άτομα που ζουν μοναχική ζωή ή οι μεγάλοι άνθρωποι, που τα παιδιά τους έχουν φύγει πλέον από το σπίτι, επωφελούνται πολύ περισσότερο από τη συντροφιά ενός τετράποδου ή δίποδου φίλου!
Οι οικογένειες με παιδιά επωφελούνται εξίσου. Πρωτίστως, γιατί τα παιδιά χαίρονται με την απόκτηση ενός κατοικίδιου, αλλά καθίστανται και υπεύθυνα απέναντί του, κάτι που τα μαθαίνει να σέβονται τα ζώα, να τα αγαπούν και να τα προσέχουν, όπως θα έκαναν και με ένα μικρότερο αδερφάκι!
Σε γενικές γραμμές πάντως, ένα ζώο προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα σε έναν άνθρωπο/κηδεμόνα. Δεν πρέπει να παραλείπουμε, όμως, την ευθύνη που φέρουν, το σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε για τις ιδιαιτερότητές τους (π.χ. διατροφικές ανάγκες, διαμόρφωση περιβάλλοντος ανάλογα με το είδος του ζώου – πτηνό/ερπετό/θηλαστικό, την ευημερία του κ.λπ.) και τις καθημερινές ανάγκες που απαιτεί (π.χ. καθάρισμα, σίτιση, παιχνίδι κ.λπ.).
Αν έχουν όλα μελετηθεί εκ των προτέρων και ο κηδεμόνας είναι ενήμερος για το τι χρειάζεται το κατοικίδιό του, όλα κυλούν ήρεμα και αποφεύγεται έτσι το οποιοδήποτε φορτίο στρες! Αυτό επιτυγχάνεται με τη σωστή καθοδήγηση από τον/την εκτροφέα και τον/την κτηνίατρο.
Στην περίπτωση όμως που κάποιος αναλάβει ένα κατοικίδιο, έχοντας μηδενικές γνώσεις για τις ανάγκες του, την ιδιοσυγκρασία του και παρέχοντάς του ανεπαρκή διατροφή και στέγαση, αρχίζουν τα προβλήματα είτε υγείας είτε συμπεριφοράς του ζώου, κάτι που έχει αντίκτυπο και στον κηδεμόνα, αλλά και στη μεταξύ τους συνύπαρξη.
Στρες δημιουργείται, επίσης, όταν έχει αναπτυχθεί έντονο δέσιμο μεταξύ κατοικιδίου– κηδεμόνα, σε καταστάσεις αποχωρισμού, φόβου ασθένειας/απώλειας, αλλά και όταν το κατοικίδιο αλλάζει συμπεριφορά ως προς τον κηδεμόνα, ειδικά στις φάσεις προ της ενηλικίωσης και της αναπαραγωγής.
Εάν ο κηδεμόνας είναι ενήμερος από πριν για τις συμπεριφορικές αλλαγές που μπορεί να αντιμετωπίσει και έχει σωστή καθοδήγηση, είναι πιο εύκολο να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει.
Κηδεμόνες που δεν έχουν ενημερωθεί ή δεν έχουν μελετήσει το είδος του ζώου που υιοθέτησαν και τη συμπεριφορά του, δυστυχώς, πολλές φορές έρχονται σε ρήξη με το κατοικίδιό τους και καταλήγουν να το φοβούνται, ακόμα και να το αποστρέφονται, με αποτέλεσμα την επιλογή της υιοθεσίας του ή επιστροφής του στον αρχικό κάτοχο!
Συνεπώς, πρέπει να είμαστε εξ αρχής συνειδητοποιημένοι κατά την απόκτηση ενός ζώου και να μην δρούμε απερίσκεπτα. Εμείς θα πρέπει, από την πρώτη στιγμή, να κάνουμε το περιβάλλον μας οικείο και να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη, ώστε να κερδίσουμε την αγάπη του!
Αν με τη στάση μας και τη συμπεριφορά μας κερδίσουμε την οικειότητα και την αγάπη του, τότε θα αναπτυχθεί μια πολύ όμορφη σχέση ζωής, που μόνο καλύτερους ανθρώπους μπορεί να μας κάνει!
