Σήμερα το άγχος φαίνεται να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ποιότητα ζωής του ατόμου και αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες προσέλευσης σε έναν ψυχολόγο.
Πολλές έρευνες εστιάζουν τόσο στις αιτίες που δημιουργούν άγχος όσο και στην ανάπτυξη κατάλληλων ψυχοθεραπευτικών τεχνικών που στοχεύουν στον έλεγχο αλλά και μείωση των επιπέδων άγχους που βιώνει το άτομο.
Πέραν όμως της βοήθειας που μπορεί να λάβει κανείς μέσω της ψυχοθεραπείας, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπίσει ο καθένας το άγχος του σε καθημερινό επίπεδο.
Αρχικά, η προσοχή θα πρέπει να εστιαστεί στις αρνητικές σκέψεις .Σκέψεις του τύπου «τίποτα δεν πάει καλά» , «δεν θα προλάβω», «όλα είναι χάλια» αυξάνουν τα αρνητικά συναισθήματα όπως ανησυχία,απόγνωση,απελπισία και κατά συνέπεια αυξάνουν το άγχος. Καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να μετριάσουμε αυτές τις άκαμπτες και περιοριστικές σκέψεις και να αρχίσουμε να έχουμε μια ρεαλιστική θεώρηση της πραγματικότητας. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα συναισθήματα μας δεν θα είναι τόσο έντονα..άλλωστε δεν υπάρχει άνθρωπος που κάνει αρνητικές σκέψεις και βιώνει θετικά συναισθήματα. Επομένως, ο τρόπος που θα πρέπει να σκεφτόμαστε είναι «ίσως και να προλάβω», «ίσως τα καταφέρω», «ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο άσχημα όσο νιώθω και πιστεύω».
Σε δεύτερο επίπεδο θα πρέπει να τροποποιήσουμε την συμπεριφορά μας. Όταν βιώνουμε άγχος έχουμε την τάση να αποφεύγουμε καταστάσεις, να απομονωνόμαστε κοινωνικά, να μην διεκδικούμε κάτι καλύτερο, γεγονός που μας επιβεβαιώνει όλες τις αρνητικές σκέψεις που κάνουμε. Έτσι, δυστυχώς, καταλήγουμε σε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων, αρνητικών συναισθημάτων και περιοριστικών συμπεριφορών. Η συμπεριφορά μας δεν θα πρέπει να είναι παθητική απέναντι στα πράγματα αλλά αντιθέτως οτιδήποτε μας αγχώνει, μας φοβίζει καλό είναι να το αντιμετωπίζουμε κατευθείαν με έναν άμεσο και αποφασιστικό τρόπο.
Προσαρμόζουμε την καθημερινότητα μας σε έναν ρεαλιστικό και λειτουργικό τρόπο σκέψης με το να διαχωρίζουμε ποια «πρέπει» στην ζωή μας είναι άχρηστα και περιοριστικά και να αρχίσουμε να δίνουμε έμφαση στις επιθυμίες μας. Ας περιορίσουμε την τάση για έλεγχο όλων των συνθηκών της ζωής μας χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι παραιτούμαστε και γινόμαστε έρμαια των καταστάσεων.
Θα πρέπει να αποδεχτούμε το άγχος ως μέρος του εαυτού μας και όχι ως τον υπέρτατο περιορισμό για οτιδήποτε βιώνουμε.Το άγχος θα πρέπει να αποτελεί το κίνητρο που θα μας κινητοποιεί στο να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά να πράττουμε διαφορετικά για να ζούμε καλύτερα.
