Το ότι το στρες μας γερνάει είναι γνωστό. Δεδομένα νέων μελετών δείχνουν ότι το στρες επιταχύνει το βιολογικό μας ρολόι και επιδρά και στο μεταβολισμό. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση πλέον ποσοτικοποιήθηκε και -το καλύτερο- σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να αναστραφεί. Πώς; Με τον αυτοέλεγχο και τη διαχείριση των συναισθημάτων μας.
Για να μετρήσουν πόσο γρήγορα γερνάμε, οι επιστήμονες ανέπτυξαν τα λεγόμενα επιγενετικά ρολόγια, με τα οποία μπορούν και μετρούν τη βιολογική γήρανση. Θέλοντας να δουν πόσο το στρες επιταχύνει αυτή τη διαδικασία, πραγματοποίησαν μελέτη σε 444 ανθρώπους ηλικίας 18-50 ετών και διαπίστωσαν ότι το πολύ στρες σχετίζεται με επιτάχυνση της γήρανσης και αυξημένους ορισμένους βιολογικούς δείκτες, όπως την αντίσταση στην ινσουλίνη. Βρήκαν, επίσης, ότι με τον έλεγχο των συναισθημάτων του ατόμου, η διαδικασία αυτή “φρενάρει”.
Παρόλο που η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Translational Psychiatry δεν δίνει συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς μπορεί κάποιος να περιορίσει την επίδραση του στρες στην επιτάχυνση τη γήρανσης, θα μπορούσε να βοηθήσει στον προσδιορισμό στόχων για σχετικές συμπεριφορικές παρεμβάσεις στο μέλλον.
Υπάρχει σχέση μεταξύ του διαβήτη και των ψυχιατρικών διαταραχών;
Μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη σε σχέση με το γενικό πληθυσμό έχουν τα άτομα που πάσχουν από ψυχιατρικές διαταραχές, αναφέρει μετα-ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας. Η μετα-ανάλυση επιβεβαιώνει προηγούμενες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 40 χρόνια και είχαν αποδείξει υψηλότερη συχνότητα διαβήτη στους ασθενείς με διπολική διαταραχή, με σχιζοφρένεια και με μείζονα κατάθλιψη.
H νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Diabetologia, ήλθε να επιβεβαιώσει την έκταση και το εύρος της συνύπαρξης ψυχιατρικών διαταραχών και διαβήτη, η οποία συνυπάρχει και με άλλες διαταραχές, όπως διαταραχές ύπνου (39,7%), διαταραχές πρόσληψης τροφής, ουσιοεξαρτήσεις, αγχώδεις διαταραχές, ψυχώσεις κ.ο.κ.
Mέχρι σήμερα, ωστόσο, οι μηχανισμοί που ευθύνονται για αυτή τη σχέση μεταξύ του διαβήτη και των ψυχιατρικών διαταραχών δεν έχουν ανακαλυφθεί. Το πιθανότερο βέβαια είναι πως η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Για παράδειγμα, η διαχείριση του διαβήτη μπορεί να οδηγήσει π.χ. σε στρες, κατάχρηση ουσιών ή σε διαταραχές ύπνου, αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο – καθεμιά από αυτές τις καταστάσεις να επιφέρει αλλαγές στον εγκέφαλο του ατόμου και στον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός επεξεργάζεται την τροφή για την παραγωγή ενέργειας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένας συνδυασμός παραγόντων του τρόπου ζωής, π.χ. κάπνισμα, έλλειψη άσκησης, ανεπαρκής ύπνος, η χρήση ψυχιατρικών φαρμάκων, συννοσηρότητες και ορισμένοι βιολογικοί -γενετικοί παράγοντες, ίσως τελικά να είναι εκείνοι που ευθύνονται για την αυξημένη συχνότητα του διαβήτη στους ασθενείς με ψυχιατρικές διαταραχές.
Εμβόλιο κατά των ουρολοιμώξεων
Mια πολλά υποσχόμενη λύση για τους ανθρώπους που υποφέρουν από υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις φαίνεται ότι ανακάλυψαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τέξας (Ντάλας): ένα εμβόλιο που λειτουργεί προστατευτικά για τις λοιμώξεις από E.Coli που είναι υπεύθυνο για το 80% των ουρολοιμώξεων.
Δυστυχώς, η μικροβιακή αντοχή έχει επιδεινώσει σημαντικά τα πράγματα στην αντιμετώπιση αυτών των λοιμώξεων, καθιστώντας τις λοιμώξεις σε μεγάλο βαθμό ανίατες.
Υπολογίζεται ότι 1 στις 2 γυναίκες και 12% των ανδρών έχουν πάθει ουρολοίμωξη τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, ενώ τέσσερις στους δέκα ασθενείς με ουρολοίμωξη βιώνουν υποτροπή της νόσου. Στις επιπλοκές της νόσου, όταν δηλαδή τα βακτήρια δεν φεύγουν από την κύστη, περιλαμβάνονται η πυελονεφρίτιδα και η ουροσήψη, ένας τύπος σήψης με ποσοστά θνησιμότητας που φτάνουν το 30-40%.
Για τη δημιουργία του νέου εμβολίου, οι επιστήμονες βασίστηκαν στη χρήση ολόκληρων εξασθενημένων βακτηρίων, τα οποία έβαλαν μέσα σε ένα βιοαποικοδομήσιμο μεταλλικό πλαίσιο. Μέσω της σταδιακής διάλυσης του πλαισίου, οι ειδικοί κατάφεραν να μιμηθούν την πορεία μίας πραγματικής λοίμωξης. Με τον τρόπο αυτό, σε αντίθεση με τα εμβόλια που διοχετεύουν πρωτεΐνες ταχείας δράσης, κατάφεραν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη υψηλών επιπέδων (πενταπλασιασμό) των ανοσοσφαιρινών κατά του E. Coli.
Διαβάστε επίσης / To χρόνιο στρες προκαλεί παχυσαρκία και διαβήτη
