Νομίζω ότι πρέπει πρώτα να πω ότι εγώ σαν παιδί της Κατοχής –γεννήθηκα το 1943- δεν γνώρισα τον Αϊ Βασίλη  και ούτε καν μας έκαναν τότε δώρα. Ίσως εκεί να βρίσκεται και ο λόγος πως ούτε εγώ για τα παιδιά μου, έδινα ιδιαίτερη σημασία στο Αϊ Βασίλη. Αυτό, όμως, δεν με εμπόδισε να γράψω μία ιστορία του «Παραμυθά», σε ένα από τα βιβλία του, όπου ο Παραμυθάς, συναντάει το Αϊ Βασίλη και σκέφτηκα, ότι αντί να πω οτιδήποτε γι’ αυτόν καλύτερα να σας αντιγράψω εδώ αυτή την ιστορία.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ

Ένα πρωί, πριν δυο εβδομάδες και πριν καλά καλά ξυπνήσω, μου έφερε ο ταχυδρόμος ένα γράμμα από το φίλο μου τον Αϊ Βασίλη, που μου έγραφε:

«Φίλε μου, Παραμυθά, γεια σου. Σου γράφω για να σου ευχηθώ καλή χρονιά, γιατί φέτος δεν πρόκειται να έρθω στη γη. Αν θέλεις έλα εσύ εδώ».

Δε θα ‘ρθει ο Αϊ Βασίλης! Και ποιος θα δώσει δώρα στα παιδιά; Γρήγορα πρέπει να τον δω! Φόρεσα το μαγικό μου γιλέκο, κι έφυγα γρήγορα πετώντας για το σπίτι του Αϊ Βασίλη.

Σε λίγο έμπαινα στο σπίτι του.  «Καλώς τον Παραμυθά. Πήρες το γράμμα μου;» «Το πήρα», του λέω κι ήρθα να μου πεις γιατί αποφάσισες να μην έρθεις να μοιράσεις δώρα. «Αχ, Παραμυθά», μου λέει, «πέρσι που ήρθα ταλαιπωρήθηκα πολύ. Με όλα αυτά τα αεροπλάνα, τους πυραύλους και τους δορυφόρους, δεν μπορούσα να περάσω. Και σαν να μην έφτανε η ταλαιπωρία μου στο ταξίδι, μόλις έφτασα στη γη, τα ’χασα με όλες αυτές τις πολυκατοικίες γύρω μου».

«Καλά όλα αυτά Αϊ Βασίλη μου», του λέω μόλις τέλειωσε, «δε σκέφτεσαι τη στενοχώρια των παιδιών που δε θα πάρουν δώρο;». «Έχεις δίκιο Παραμυθά. Τι φταίνε τα παιδιά γι’ αυτά που κάνουν οι μεγάλοι. Εμπρός, λοιπόν», μου λέει, «γρήγορα να πιάσουμε δουλειά, γιατί δεν έχω φτιάξει κανένα παιχνίδι ακόμα».

Κι αμέσως, ο Αϊ Βασίλης άρχισε να φτιάχνει παιχνίδια κι εγώ τον βοηθούσα όσο. Έτσι, ετοιμάσαμε όσο πιο πολλά παιχνίδια μπορούσαμε και τα φορτώσαμε στο έλκηθρο για να είναι έτοιμα για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.

Ήθελα, λοιπόν, να σας πω, να είστε ήσυχοι. Ο Αϊ Βασίλης, θα ’ρθει και φέτος να σας μοιράσει δώρα.

Γεια σας και καλή χρονιά!