Για μένα ήταν όλα μαγικά τα Χριστούγεννα όταν ήμασταν με την οικογένεια.  Όλα μέσα στο σπίτι  μύριζαν υπέροχα. Τόσο υπέροχα που νόμιζα πως τα Χριστούγεννα ήταν δυο-τρεις φορές το χρόνο!

Θυμάμαι ένα φιλαράκι που ήταν πολύ άτακτος,  ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα-δικαιολογημένα -αφού αναγκαζόταν να είναι μέσα στο σπίτι πολλές ώρες, διότι οι γονείς του  δούλευαν πολλές ώρες…ακόμα και τις γιορτές!

Έτσι,  παιχνίδια του ήταν όλα τα έπιπλα μέσα στο σπίτι. Και έπαιζε μαζί τους χωρίς να τον ενοχλεί αν οι γονείς του μετά του έκαναν παρατηρήσεις.

Ήταν όμως  πολύ καλό παιδί, είχε ψυχή μάλαμα…με αφορμή για αυτόν το μικρό μου φίλο και το όνειρο που είδε ένα βράδυ,  εγώ έφτιαξα ένα παραμύθι, που για μένα είναι μια μαγική ανάμνηση αλλά και μια πραγματική αίσθηση, ότι ο Άϊ-Βασίλης βρίσκει τον τρόπο να τρυπώνει στη ψυχή μας με διάφορους τρόπους.

Τη νύχτα των Χριστουγέννων, όλα του τα έπιπλα με τα οποία ο μικρός μου φίλος έπαιζε.…ζωντάνεψαν! Η ντουλάπα να είναι έξαλλη, γιατί ο μικρός έπαιζε μπάλα πάνω στο στήθος της, ο καλόγερος  με τα ρούχα έχει κουφαθεί γιατί πετάει βέλη πάνω στο κεφάλι του,  το ρολόι του τοίχου είναι  έξω φρενών γιατί έχει χρησιμοποιήσει το εκκρεμές του για φτυάρι και βάζει χρώματα από τη μια γλάστρα στην άλλη, το αλεξανδρινό λουλούδι είναι πολύ θυμωμένο, γιατί του έχει κόψει ένα φύλλο που το μάγκωσε η πόρτα, έχει ένα πορτατίφ κούκλα, που ενώ παίζει μπάλα στο σπίτι έπεσε πάνω στην κούκλα και της έσπασε την φούστα της που είναι από πορσελάνη, το χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει πέσει κάτω κι έχει βγάλει ένα καρούμπαλο, η καρέκλα του γραφείου του έχει κουτσαθεί, γιατί ανεβαίνει ο μικρός  επάνω με τα παπούτσια, ο καθρέπτης αντίκα που της έχει σπάσει ένα κομμάτι του διακοσμητικού της…

Αφού όλα τα έπιπλα είχαν δεινοπαθήσει και όπως ήταν θυμωμένα, αποφασίζουν να περάσουν το μικρό από δικαστήριο. Η αντίκα ήταν κάποτε στο σπίτι ενός δικαστή και ξέρει όλους τους όρους για το πως μπορεί να γίνει μία δίκη. Στο τέλος, το περνάνε το παιδί από δίκη, αλλά κανένας δε δέχεται να γίνει συνήγορος υπεράσπισης, οπότε πώς θα γίνει η δίκη;

Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα από την καμινάδα ο Άϊ- Βασίλης, ο οποίος φέρνει μεν δώρα, αλλά ακούγοντας όλα όσα έχουν συμβεί αποφασίζει να κάνει δώρο στο μικρό μία υπεράσπιση. Και γίνεται η δίκη και βγάζει “λάδι” το παιδί, γιατί λέει πως έχει δίκιο το παιδί, αφού είναι σε μια πολυκατοικία που δεν μπορεί να παίξει έξω.

Λέει ο Άϊ-Βασίλης χαρακτηριστικά: “Εγώ που το παρακολουθώ το παιδί από ψηλά και το βλέπω, έχω καταλάβει ότι είναι πολύ καλό παιδί, γιατί όταν βλέπει κάποιον τυφλό στο δρόμο τον βοηθάει και μοιράζεται το κουλούρι του με τα φτωχότερα παιδιά”.

Σήμερα, ο μικρός μου φίλος είναι δικαστής και πολύ δίκαιος.

Ο Άϊ-Βασίλης, βλέπετε, δε μοιράζει μόνο δώρα, μοιράζει και αγάπη, δικαιοσύνη, χαρά, ικανοποίηση.  Είναι το πρόσωπο που εκπροσωπεί την ειρήνη στον κόσμο…”Χρόνια Πολλά” και αφήστε την καρδιά σας να ζητήσει ό,τι θέλει από τον Άγιο Βασίλη, όσες αταξίες κι αν έχετε κάνει!  Εκείνος ξέρει τις πιο απόκρυφες σκέψεις και προθέσεις της καρδιάς μας.

Έτσι και για μένα, κάποια Χριστούγεννα πριν κάποια χρόνια μου χάρισε το πολυτιμότερο και ωραιότερο δώρο της ζωής μου, την κόρη μου!

Α! Κάτι ξέχασα…Το σημαντικότερο!  Η κόρη μου,  η οποία γεννήθηκε 2 Δεκεμβρίου,  μας τη δώσανε 25 Δεκεμβρίου στο σπίτι, επειδή γεννήθηκε πρόωρα 7 ½ μηνών.  Ήρθε, λοιπόν,  στο σπίτι ανήμερα τα Χριστούγεννα και γι΄αυτό της δώσαμε και το όνομα Χριστίνα.  Ήταν το ωραιότερο δώρο της ζωής μου!