Ανατρέχοντας στην χρονική στιγμή της έναρξης της πανδημίας, μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ως τη στιγμή – “τομή” στις ζωές των ανθρώπων. Μια απρόβλεπτη ανατροπή συνέβη στη ροή της καθημερινότητας, καθώς ανεξάρτητα από τη συνθήκη και το πλαίσιο στο οποίο βρισκόταν ο καθένας, τέθηκαν νέοι περιορισμοί και νέοι τρόποι στάσης και συμπεριφοράς.
Μία σημαντική παράμετρος ήταν η παύση των περισσοτέρων διά ζώσης δραστηριοτήτων για την πλειοψηφία των ατόμων, με τις εργασίες να διεκπεραιώνονται διαδικτυακά και την τηλεργασία να κερδίζει διαρκώς έδαφος, με τις σχολικές αλλά και τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών και των εφήβων να αναστέλλονται και μαζί με αυτές να σταματά η κοινωνικοποίηση και η ελευθερία στις διατομικές σχέσεις.
Μία επίσης σημαντική διάσταση, ήταν η εμφάνιση του άγχους που άρχισε να βιώνει μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και το οποίο αφορούσε είτε στην ίδια τη νόσο και στον κίνδυνο μετάδοσης του ιού, είτε στις συνέπειές της, όπως στην οικονομική αγωνία και την κοινωνική απραξία. Όλοι μας κληθήκαμε να επιστρατεύσουμε τους ψυχικούς μας πόρους και να εμπλουτίσουμε τις υπάρχουσες στρατηγικές με τις οποίες διαχειριζόμασταν μέχρι τότε τις καταστάσεις στην καθημερινότητά μας, προκειμένου να επιβιώσουμε σωματικά, ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά.
Μέσα από μία διαρκή πορεία δοκιμασιών και μετασχηματισμών, αρχίζει να διαφαίνεται πια ως περισσότερο πιθανό το ενδεχόμενο εξόδου από αυτή τη συνθήκη και σταδιακά συμβαίνει ένας απολογισμός μικρότερου ή μεγαλύτερου μεγέθους, σε επίπεδο ατομικό ή ομαδικό.
Στην αφήγησή τους, τα άτομα αναφέρουν ως σημαντική μέθοδο διαχείρισης την εσωστρέφεια, την απομόνωση, την αποκοπή ή την κοινωνική απόσυρση και σε αυτό συντείνουν δύο κυρίως λόγοι.
Η κοινωνική απόσταση που υιοθετήθηκε ως στρατηγική διαχείρισης στην περίοδο της κρίσης, κατά τη χρονική στιγμή της εκκίνησης αλλά και στη διάρκεια της πανδημίας, για κάποιους ανθρώπους έχει παραμένει ως συνθήκη της καθημερινότητας, χωρίς απαραίτητα να είναι μία συνειδητή επιλογή, αλλά περισσότερο μία συμπεριφορά που έγινε συνήθεια, ως προϊόν μάθησης.
Η αυτοπαρατήρηση του ατόμου και η συνειδητή απόφασή του να αναστρέψει αυτήν την εξέλιξη και να επιστρέψει στις συμπεριφορές και τις δραστηριότητες που παλαιότερα προκαλούσαν ευχαρίστηση και ικανοποίηση είναι καθοριστικής σημασίας.
Αλλαγή στις σχέσεις
Πέρα από αυτό, οι άνθρωποι τοποθετήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις ο ένας απέναντι στον άλλον, καθώς στάσεις και απόψεις αμφισβητήθηκαν, αξιολογήθηκαν, επιβεβαιώθηκαν ή αναθεωρήθηκαν. Ως αποτέλεσμα, παρατηρούμε σημαντικές αλλαγές σε σχέσεις ζωής για πολλούς ανθρώπους.
Στον αντίποδα όλων αυτών και μιλώντας υπό το πρίσμα της ψυχολογίας, παρατηρείται μία διαρκώς αυξανόμενη στροφή των ανθρώπων προς την ψυχική επεξεργασία των καταστάσεων που βιώνουν, μία στροφή προς την ανθρώπινη ανάπτυξη, την αυτοπαρατήρηση, τη συνειδητότητα και την ανάπτυξη καλύτερων στρατηγικών διαχείρισης. Οι επιλογές ζωής τέθηκαν υπό κρίση για πολλούς και κατέστησαν περισσότερο ευκρινή τα σημεία που χρειάζονται εξέλιξη, με στόχο την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Κλείνοντας, ας θυμηθούμε ότι κάθε συνθήκη κρίσης μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε νέους μηχανισμούς διαχείρισης, να ανακατασκευάσουμε την κοσμοθεωρία μας και την εικόνα του εαυτού μας μέσα στον κόσμο και έτσι να οδηγηθούμε σε περαιτέρω ανάπτυξη, αφού οι ψυχολογικές διεργασίες που συντελούνται για τη διαχείριση της κρίσης είναι οι ίδιες ουσιαστικά που εμπλέκονται, ώστε να παραχθεί μία θετική αλλαγή.
Διαβάστε επίσης / Η πανδημία αυξάνει τον κίνδυνο διατροφικών διαταραχών
Για να ενημερωθείτε σχετικά με τις δράσεις μας μπορείτε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας στο Facebook και στο Instagram!
