Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα δημιουργεί και το πρώτο σοβαρό άγχος.
Θα αρέσω , θα ανταποκριθεί, θα τα καταφέρω , θα συνεχιστεί ?
Είμαι καλός ,καλή? Είμαι ικανός, ικανή, μπορώ να εξελιχθώ ?
Ερωτήματα που απασχολούν σωρηδόν τους εφήβους και τους νέους. Τις περισσότερες φορές , η απάντηση δίνεται από την ίδια την σχέση.
Άλλες φορές , το άγχος καταλήγει να γίνεται παθολογικό και να χαλάσει ή να διαλύσει τον εν δυνάμει δεσμό.
Καταλαβαίνετε πόσο δυσκολότερα είναι τα πράγματα όταν στο νεαρό άτομο υπάρχει οργανικό πρόβλημα. Και δη, ο νεανικός διαβήτης που χρήζει τακτικής παρακολούθησης , φαρμακευτικής αγωγής (σε χρόνια βάση) και δημιουργεί μεταβολές στην συναισθηματική κατάσταση (άλλοτε καταθλιπτική διάθεση , και άλλοτε υπερθυμία ).
Ο τρόπος για να μπορέσεις να αποφύγεις το άγχος είναι πολύπλοκος,
αλλά με μερικές ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες μπορείς τελικά να τα καταφέρεις.
Η γνωσιακή και συμπεριφορική ψυχοθεραπεία βοηθάει πάρα πολύ.
Σου μαθαίνει να αποδεχθείς το πρόβλημα , να το αντιμετωπίσεις κατακλυσμιαία (χωρίς περιστροφές και αναλύσεις ) και τελικά να βγεις νικητής.
Σαν να αποτελεί ο διαβήτης ένα χρόνιο νόσημα που δεν έχει όμως να κάνει με την ψυχική και σωματική κατάσταση. Ο ρυθμισμένος διαβήτης (αποκύημα συνεργασίας ασθενούς –γιατρού) δεν θα επηρεάσει τη σεξουαλική λίμπιντο , την ερωτική ικανότητα και πάνω από όλα την διαμόρφωση την συναισθημάτων , την επιθυμία.
Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι η ανακοίνωση στο έτερο ήμισυ της λαμβάνουσας φαρμακευτικής αγωγής (ινσουλίνη) .
Το άγχος μεγαλώνει όταν πρέπει να ανακοινωθεί. Αλλά και πάλι οφείλει να γίνει σοβαρά, με λίγες λέξεις και χωρίς έμφαση στο λόγο.
Πχ. «Έχω νεανικό ζαχαροδιαβήτη και κάνω ενέσεις ινσουλίνης», έτσι απλά .
Η αντίδραση κυμαίνεται από την απορία μέχρι το φόβο. Ανάλογα με τις ερωτήσεις θα είναι και οι απαντήσεις.
Το πρόβλημα δεν είναι να πειστεί ο άλλος για την αρρώστια μας, αλλά να του δώσουμε να κατανοήσει ότι το χρόνιο πρόβλημα είναι ρυθμισμένο και δεν θα αποτελεί πρόβλημα για την περεταίρω εξέλιξη της σχέσης.
Τι περισσότερες φορές γίνεται κατανοητό και απομυθοποιείται γρήγορα. Αν κάποιος φοβηθεί και φύγει, η απάντηση μοιάζει με αυτή που δίνουν οι γυναικολόγοι « ένα παιδί που δεν πρέπει να γεννηθεί δεν γεννιέται ποτέ»
Αν και στα ανωτέρω υπάρχει μια μικρή δυσκολία στην κατανόηση και την αποδοχή, ο ήρεμος και χωρίς άγχος τρόπος εξιστόρησης της αλήθειας βοηθάει και τους δύο να αδιαφορήσουν και να συνεχίσουν την σχέση τους χωρίς το προαναφερθέν πρόβλημα.
Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι μόνο προσωπικό, αλλά οικογενειακό και κοινωνικό.
Οι γονείς πρέπει να συμπαρίσταται και να συμβουλεύουν , το σχολείο οφείλει να γνωρίζει και να προστατεύει. Και επίσης, η διάπλαση του χαρακτήρα ,της προσωπικότητας των εφήβων θα πρέπει να περιλαμβάνει την αποδοχή του προβλήματος, αλλά όχι σαν κάτι το «σημαντικό». Μπορεί να ακούγεται δύσκολο, αλλά η καλή συνεργασία γονιών σχολείου και φορέων δίνει ταχεία και χρόνια λύση.
