ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΥΑ ΝΤΕΛΙΔΑΚΗ
Ο Δημήτρης Μπάσης έχει χαρακτηριστεί μία από τις σημαντικότερες λαϊκές φωνές των τελευταίων ετών, έχοντας αφήσει το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι! Έχει κερδίσει όλα τα δύσκολα στοιχήματα στην καριέρα του, αφού έχει τολμήσει στις ζωντανές του εμφανίσεις να αναμετρηθεί με τραγούδια που σφραγίστηκαν από μύθους του παρελθόντος. Η ωριμότητα της φωνής του, η μοναδική του ερμηνεία, το πάθος αλλά και η αυθεντικότητά του υπόσχονται να μας χαρίσουν μεγάλες στιγμές στη σκηνή του Tas Stage που βρίσκεται στο Γκάζι , κάθε Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι, μαζί με τους σπουδαίους Πίτσα Παπαδοπούλου και Βασίλη Σκουλά!!!
Όμως, εμείς, τον Δημήτρη Μπάση είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και ως άνθρωπο με ευαισθησία και επιθυμία για προσφορά… Χαμογελαστός, ανοιχτός, που σε κερδίζει με την φωνή του, την παρουσία του και την προσωπικότητά του. Όλα αυτά τα προσόντα ευχόμαστε πάντα να τα χαίρονται πρώτα οι δικοί του άνθρωποι και στην συνέχεια όλοι εμείς που τον θαυμάζουμε!
Με προλαβαίνει πριν του κάνω την πρώτη ερώτηση….
Θέλω να συγχαρώ όλους αυτούς που ασχολούνται με το πρόβλημα του διαβήτη .
Ο διαβήτης, όπως έχω πληροφορηθεί, εξελίσσεται σε μάστιγα! Συμμετείχα σε κάποιες εκδηλώσεις της Κάρτας Διαβήτη που πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με την Ομοσπονδία των Διαβητικών ΕΛΟΔΙ με σκοπό την πρόληψη του διαβήτη. Ήρθα σε επαφή με διαβητικούς και είδα την ανάγκη τους για ενημέρωση και τον ενθουσιασμό τους όταν ένοιωθαν ότι δεν είναι μόνοι και κάποιοι ενδιαφέρονται σοβαρά γι αυτούς. Μπράβο σε όλους και πάντα θα είμαι στη διάθεσή σας και στην διάθεση του περιοδικού σας.»
Η μουσική βοήθησε στην όλη προσπάθεια?
Η μουσική πάντα βοηθάει με την έννοια ότι μαζεύτηκε κόσμος, έγινε η ενημέρωση από τους καθηγητές γιατρούς και όλο αυτό κατέληξε σε μία μουσική εκδήλωση οπότε και η μουσική, κατά κάποιο τρόπο, μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην ψυχολογία των ασθενών και όχι μόνο.
Οι άνθρωποι που σε πλησιάζουν, οι διαβητικοί, συζούν μαζί σας, ή έτυχε να έχετε κάποιο φίλο ή φίλους και να ξέρετε περισσότερα για τον διαβήτη?
Έχω μία πρόσφατη εμπειρία από κάποιο συμμαθητή μου ο οποίος έχασε τη μητέρα του που έπασχε από διαβήτη και μέσα από αυτό, έζησα όλα τα στάδια της εξέλιξης της ασθένειας, όπως π.χ. το κόψιμο του ποδιού της και έπειτα του δεύτερου ποδιού της. Επειδή ήταν συμμαθητής μου μάθαινα νέα για τη γυναίκα αυτή, ότι είχε μία καθημερινότητα πολύ δύσκολη, μέχρι και πριν μερικά χρόνια όπου και κατέληξε. Οπότε έχω μία εμπειρία του τι σημαίνει διαβήτης και είδα και μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις για το διαβήτη πόσα πολλά πράγματα μπορείς να προλάβεις όταν ενημερώνεσαι σωστά και όταν υπάρχει πρόληψη. Επίσης, κατάλαβα από τα συνέδρια ότι είναι μία επιστήμη που προχωρά πάρα πολύ γρήγορα και μακάρι τα επόμενα χρόνια, την επόμενη δεκαετία να είναι μία ασθένεια που θα αντιμετωπίζεται πολύ εύκολα.
Έχει συμβεί στο παρελθόν να έχεις κάποιες συνήθειες που σιγά σιγά, με την πάροδο των χρόνων, να έχει χρειαστεί να τις αλλάξεις;
Δεν είμαι καπνιστής, δεν πίνω αλκοόλ, για αυτό λέω ότι είμαι ένας άνθρωπος που προσέχω. Το μόνο που ας πούμε ότι κάνω κατά καιρούς είναι ότι πίνω πολλούς καφέδες. Οπότε από μόνος μου κάποιες φορές θεωρώ ότι πρέπει να το ελαττώσω λιγάκι, χωρίς βέβαια να έχω κάποιο πρόβλημα, αλλά επειδή είναι ένα πράγμα που ξέρω ότι παρασύρομαι μερικές φορές. Υπάρχουν περίοδοι που θα πίνω δύο καφέδες, έναν το πρωί και έναν το βράδυ και περίοδοι που ξεφεύγω πάλι λίγο…
Πιστεύεις ότι μπορεί ένας άνθρωπος με τη δύναμη της σκέψης του, της νόησής του, των συναισθημάτων του, να αλλάξει δεδομένα που πιθανόν να ήταν άσχημα;
Το πιστεύω όπως πιστεύω και στα θαύματα. Πιστεύω πολύ ότι στη λύση ενός προβλήματος σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχολογία. Όπως πολλές φορές λένε και οι γιατροί «εμείς αυτό που μπορούσαμε το κάναμε, από εκεί και πέρα πρέπει να προσπαθήσει και ο ασθενής», αυτό που εννοούν είναι ότι και ο ασθενής πρέπει να έχει μία ψυχολογία τέτοια που να πιστέψει ότι μπορεί να γίνει καλά. Θα σταθώ σε ένα πρόσφατο ντοκυμαντέρ σχετικά με την Ικαρία και τον πολύ υψηλό μέσο όρο ηλικίας που παρατηρείται εκεί. Είχε μιλήσει ένας ασθενής ο οποίος ήταν στην Αμερική, είχε διαγνωσθεί με καρκίνο και του είχε ανακοινωθεί ότι του απομένει ένας χρόνος ζωής. Επέστρεψε στην Ικαρία για να πεθάνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Τα χρόνια σιγά σιγά περνούσαν και ύστερα από 20-30 χρόνια, δε θυμάμαι ακριβώς, γύρισε τελικά στην Αμερική για να δείξει στους γιατρούς του τις καθαρές πλέον εξετάσεις του, αλλά οι ίδιοι οι γιατροί είχαν πεθάνει!
Σε περιπτώσεις που πέφτει η ψυχολογία του ανθρώπου τι είναι αυτό που κρατάει εσένα και σου αλλάζει την ψυχολογία σε μία δύσκολη στιγμή;
Σκέφτομαι το γιό μου. Είναι το πρόσωπο που μου δίνει δύναμη να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες. Γενικά η φιλοσοφία της ζωής αλλάζει όταν κάποιος γίνεται γονιός. Βλέπω αλλαγή σε μένα. Οδηγώ πιο προσεκτικά γιατί πρέπει να επιστρέψω σπίτι, με χρειάζεται ο γιός μου, οπότε από αυτόν αντλώ δύναμη. Όταν η ψυχολογία μου δεν είναι καλή, η σκέψη μου πηγαίνοντας σε αυτόν μου δίνει δύναμη.
Μακροπρόθεσμα έχεις κάποιο απραγματοποίητο όνειρο που θα ήσουν ευτυχής όταν θα έφτανες στην πραγμάτωσή του;
Καλλιτεχνικά, όχι. Είμαι πολλά χρόνια στο χώρο, έχω εισπράξει πολλή αγάπη από τον κόσμο. Δισκογραφικά, είμαι 16 χρόνια στο χώρο, έχω δουλέψει σχεδόν με όλους τους ανθρώπους τους μεγάλους. Πολύ σημαντικός σταθμός στην καριέρα μου είναι η συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη κάνοντας και δύο δίσκους μαζί. Άλλος σημαντικός σταθμός είναι ο Χρήστος Νικολόπουλος που μου έδωσε τα πρώτα μου τραγούδια… Το όνειρό μου είναι να είμαι υγιής και να μπορώ σε αυτόν τον χώρο, επειδή αγαπώ πάρα πολύ τη μουσική, να ψάχνομαι και να είμαι σε καλές συνεργασίες, σε καλούς δίσκους, έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού μου, κάποια από αυτά τα τραγούδια μου να αντέξουν στο χρόνο, να είναι τραγούδια που θα διαδεχτούν και οι επόμενες γενιές. Όνειρο που νομίζω ότι έχει κάθε καλλιτέχνης…όταν κλείσει η αυλαία!
