Μια νέα τεχνολογία έρχεται τώρα να φέρει μια πραγματική επανάσταση στον αυτοέλεγχο του διαβήτη.

Πρόκειται για την « παρακολούθηση της γλυκόζης με τεχνολογία flash».

Ένας αισθητήρας  διαμέτρου 1,5 εκ. τοποθετείται από τον ίδιο τον ασθενή, εντελώς ανώδυνα, στο έξω ή το μέσα μέρος του βραχίονα (το μέγεθός του είναι όσο ένα κέρμα των 2 ευρώ).  Ο ασθενής  προμηθεύεται και μια συσκευή  ανάγνωσης, μεγέθους περίπου 10 Χ 7  εκ. (θυμίζει τα παλιά μικρά κινητά).

Ο αισθητήρας έχει την ικανότητα να ελέγχει τη γλυκόζη με μια ανώδυνη σάρωση 1 sec  σε αντίθεση με το επώδυνο τρύπημα στα δάκτυλα.  Η σάρωση αυτή μπορεί να γίνει πάνω από ρούχα, ο αισθητήρας δεν επηρεάζεται από το νερό (καθημερινό μπάνιο ή κολύμπι).

Δεδομένου ότι, ο αισθητήρας έχει μετρήσει τις τελευταίες 8 ώρες ταυτόχρονα με την τιμή του σακχάρου που φαίνεται στη συσκευή, όταν αυτή περάσει πάνω από τον αισθητήρα, εμφανίζεται και ένα βέλος.  Ανάλογα με τη διεύθυνσή του, ο ασθενής ενημερώνεται για το αν το σάκχαρό του έχει πτωτική τάση ή βρίσκεται σε φάση που ανεβαίνει.

Έτσι, π.χ. αν δει μια τιμή 80 mg αλλά με ένα βέλος προς τα κάτω,  θα πρέπει να σκεφθεί ότι ναι μεν η τιμή αυτή είναι καλή,  αλλά το πιθανότερο είναι να εμφανίσει υπογλυκαιμία στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Ο αισθητήρας  διαρκεί 14 ημέρες και καταγράφει αυτόματα τη γλυκόζη μέρα- νύχτα.

Αν υπάρχει αμφισβήτηση από τον ασθενή σχετικά με το αποτέλεσμα, για την επιβεβαίωση μιας υπογλυκαιμίας ή σε περιόδους απότομης μεταβολής των τιμών, μπορεί να γίνει επαλήθευση με ταινία από την ίδια συσκευή ανάγνωσης.

Η μεγάλη προσφορά στη ρύθμιση του διαβήτη και στην πρόληψη των υπογλυκαιμιών, συνίσταται στο ότι ο ασθενής σε συνεργασία με το γιατρό του μπορεί να δει πώς κυμαίνεται το σάκχαρό του μέσα στο 24ωρο και κυρίως τις ώρες του ύπνου.

Με τον τρόπο αυτό,  θα μπορεί να τροποποιήσει την ινσουλινοθεραπεία,  ώστε να εξασφαλίσει μια ιδανική ρύθμιση χωρίς υπογλυκαιμίες.

Αυτό είναι και το ζητούμενο, δεδομένου ότι τα αποτελέσματα της μελέτης DCCT,  έδειξαν ότι η καλή ρύθμιση του σακχάρου σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 μειώνει στατιστικά σημαντικά την εμφάνιση επιπλοκών από τα μάτια και προστατεύει από τη νεφροπάθεια.

Σήμερα,  όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 βρίσκονται (ή θα έπρεπε να βρίσκονται) σε εντατικοποιημένα σχήματα ινσουλινοθεραπείας.

Αυτό σημαίνει μια ένεση αναλόγου μακράς διάρκειας μια φορά την ημέρα, συνήθως πριν από τον ύπνο και την ανάλογη ινσουλίνη ταχείας δράσης πριν από κάθε γεύμα.

Για να καθορίσουν των αριθμό των μονάδων, πρέπει πριν από κάθε γεύμα και προ του ύπνου,  να μετρήσουν το σάκχαρό τους, έτσι ώστε, ανάλογα με το γεύμα που ακολουθεί  να ξέρουν πόσες μονάδες ταχείας θα χρειασθούν.

Είναι λοιπόν αυτονόητο, ότι αν κάποιος έχει διαβήτη τύπου 1 χρειάζεται να κάνει τουλάχιστον 4-5 μετρήσεις την ημέρα.

Τα τελευταία χρόνια οι μετρητές σακχάρου αίματος έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό. Απαιτείται ελάχιστη ποσότητα αίματος, είναι μικροί σε μέγεθος, έχουν λογισμικό που μπορεί να δει κανείς τα δεδομένα σε πρόγραμμα υπολογιστή κτλ.

Παράλληλα,  ανάλογη ήταν και η εξέλιξη στους σκαρφιστήρες,  ώστε να μειωθεί όσο το δυνατόν ο πόνος στο τρύπημα του δακτύλου σε κάθε μέτρηση.

Όμως,  η δυνατότητα που παρέχεται από αυτή τη τεχνολογική εφαρμογή ξεπερνάει την απλή μέτρηση σακχάρου, δίνοντας τη δυνατότητα στα άτομα που βρίσκονται σε θεραπεία με εντατικοποιημένο σχήμα ινσουλινοθεραπείας να γνωρίσουν το διαβήτη τους.