Συνέντευξη στην Εύα Ντελιδάκη

Η φωνή της, η ερμηνεία της, το ήθος της και η σκηνική της παρουσία την έκαναν να θεωρείται η σημαντικότερη ερμηνεύτρια της νέας Ελληνικής μουσικής σκηνής.

Όπως λέει η ίδια: «Ανοίγονται οι δρόμοι με μουσικές και τραγούδια, ανάβει η μικρή λάμπα, ξεκινάει το ταξίδι με πρώτο σταθμό μια διαδρομή και ένα ευχαριστώ ολόκληρο για όσους ήταν εκεί. Η μουσική δε είναι μια ύπαρξη η ίδια, αλλά εμπειρία και δραστηριότητα. Η κίνηση προς την εμπειρία είναι επιλογή. Η επικοινωνία είναι επιλογή. Κάθε έξοδος είναι επιλογή.

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στο τραγούδι και το θέατρο. Είναι κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη.

Από εκείνη την πρώτη της εμφάνιση το 2004 και μέσα σε μόλις 2 χρόνια, εμφανίστηκε στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα και του Αντώνη Ρέμου, του Θάνου Μικρούτσικου και του Γιάννη Κούτρα, του Μιχάλη Χατζηγιάννη, του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, του Διονύση Τσακνή και του Φίλιππου Πλιάτσικα.

Ξεχωριστές στιγμές στη πορεία της είναι η εμφάνισή  της στο πλευρό της σημαντικότερης φαντίστας των ημερών μας, της Dulce Pontes στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, η συμμετοχή της στην τιμητική βραδιά που οργανώθηκε προς τιμήν του Andrea Bocelli και η εμφάνιση της στη τελετή έναρξης των πανευρωπαϊκών αγώνων Special Olympics στο ΟΑΚΑ.

Η πορεία της είναι ήδη λαμπρή και το μέλλον λαμπρότερο!

Ξεκινώντας, θα ήθελα να μου πεις τι κάνεις αυτό τον καιρό.
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, εμφανίζομαι κάθε Σάββατο στο fix Factory of Sound, το οποίο είναι ένα υπέροχο μαγαζί, μία καινούρια μουσική σκηνή που ήδη έχει αρχίσει να φιλοξενεί ανθρώπους από το χώρο το δικό μας. Μόλις τελείωσα το πρώτο live και έχω άλλα τρία  Θα επιστρέψω Αθήνα για τέσσερα ακόμα live στο Passport  στον Πειραιά και έτσι κλείνει για μένα ο χειμώνας αυτός με τις εμφανίσεις σε αυτό το πρόγραμμα.

Πως και με ποιο τρόπο σε αγγίζει το θέμα της κρίσης στον τόπο μας?

Θεωρώ πως το οικονομικό χτύπημα μας έχει βάλει σε μία διαδικασία, μέσα από τις δυσκολίες, να κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα, έναν απολογισμό για το τι έχει γίνει, για το πώς έχει φθάσει ο καθένας μας εδώ που έχει φθάσει, κοινωνικά, συλλογικά αλλά και ατομικά. Νομίζω πως σιγά σιγά τα πράγματα αρχίζουν και ξεδιαλύνονται. Ακόμα θεωρώ πως είμαστε σε αναμπουμπούλα, αυτό μας κάνει πολλές φορές πιο βίαιους, πιο απαιτητικούς, πιο «τρελαμένους», όμως κάποια πράγματα νομίζω πως μπαίνουνε στη θέση τους, αποκτούν το πραγματικό τους μέγεθος , αρχίζουν να μας απασχολούν πιο ουσιώδη πράγματα που παλαιότερα τα είχαμε σε δεύτερη, τρίτη, μπορεί και μηδενική, μοίρα.

Ποια είναι η σχέση σου με την υγεία; Είχες ευαισθητοποιηθεί από το περιβάλλον σου, από την οικογένεια ή από μόνη σου έψαχνες για νέα…γνώση? Ξέρω ότι είχες περάσει από τον φαύλο κύκλο της παχυσαρκίας…

Ευτυχώς έχει αλλάξει πάρα πολύ η σχέση μου με την υγεία και με τη ζωή μου κατ’ επέκταση. Σε πολύ μικρή ηλικία πέρασα από νοσογόνο παχυσαρκία οπότε είχα τη δυνατότητα, από πρώτο χέρι, να συνειδητοποιήσω τη σημαίνει διατροφή, τι σημαίνει καλή σχέση με τον εαυτό σου, με τη ζωή σου, με τις εμπειρίες σου και αυτό ήταν κάτι που στην νεαρή ηλικία της εφηβείας μέχρι τα 19 μου, στα χρόνια που ξεκινάς να φτιάξεις κάτι δικό σου, τις δικές σου εμπειρίες. Η  παχυσαρκία ήταν ένα πολύ δυνατό και μεγάλο βουνό το οποίο έπρεπε να ξεπεραστεί.

Ξεπεράστηκε και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό, με πάρα πολλή δουλειά σε πολλά επίπεδα γιατί τελικά η παχυσαρκία από όποιο λόγο και αν έχει ξεκινήσει σου αφήνει πολύ «πράγμα» πίσω με τον εαυτό σου. Χρειάζεται να αναλύσεις και να δεις και να αγαπήσεις και τον εαυτό σου και ένα σώμα το οποίο φαινομενικά δεν έχει τίποτα για να το αγαπήσεις! Οπότε, είναι μία διαδικασία την οποία την θεωρώ ως μεγάλο δάσκαλο για μένα. Και από εδώ και πέρα, επειδή γενικά με τον εαυτό μου έχω μία πιο υγιή σχέση και όμορφη και είμαι πολύ υπερήφανη που τα κατάφερα σε αυτό το κομμάτι, προσπαθώ να φροντίζω τη διατροφή μου και έχω μπει σε αυτή την διαδικασία.

Χωρίς υστερία όμως, γιατί πέρασα και αυτή τη φάση της υστερίας , να μην τρώω τίποτα ή να τρώω πολύ επιλεκτικά πράγματα και ξεκομμένα. Τώρα πια, νομίζω πως έχω την καλύτερη συνολική σχέση με το φαγητό, το απολαμβάνω, και φροντίζω να παίρνω αυτά που χρειάζομαι για να έχω ενέργεια, γιατί είμαι άνθρωπος που κινείται πολύ και ασκείται πολύ.

Ποιες είναι οι συμπεριφορές στην καθημερινότητα που σε ενοχλούν και που σε πειράζουν σε σχέση με τους γύρω σου;

Δεν μου αρέσει η υποκρισία και το ψέμα, όταν λέμε ψέμα, όχι τα χαζά και αθώα όπως «είχε κίνηση και άργησα, ενώ σε πήρε ο ύπνος… Με ενοχλεί η υποκρισία στη συμπεριφορά, το να μην μπορούν οι άνθρωποι να αποκαλύψουν τις πλευρές που έχουν για να μην κριθούν ή επειδή σκέφτονται πώς θα κριθούν.. Επίσης,  δεν μπορώ καθόλου  την αναβλητικότητα. Είναι κάτι το οποίο, και ίσως με αφορμή και την προσωπική μου εμπειρία, δε μου αρέσουν οι άνθρωποι που συνέχεια προγραμματίζουν πράγματα και τα αναβάλλουν.

Έχεις καθόλου στον περίγυρό σου κάποιο διαβητικό;

Ναι, είχα τη γιαγιά μου, τη μητέρα του πατέρα μου, με ενέσεις ινσουλίνης και τα λοιπά. Φίλους δεν έχω με αυτό το πρόβλημα αλλά επειδή έχω αυτήν την κληρονομικότητα, έρχομαι συχνά σε επαφή με διατροφολόγους και ξέρω κάποια πράγματα όσον αφορά τι σημαίνει αυτή η ασθένεια. Απλά, προσπαθώ να προσέχω.

Επειδή υπάρχει υπέρ πληθώρα τροφής, τα έτοιμα φαγητά, εν τω μεταξύ δε στρώνεται  πια το οικογενειακό τραπέζι, οι γυναίκες δουλεύουμε έξω οπότε δεν προλαβαίνουμε να φτιάχνουμε φαγητό, όλα αυτά είναι και αιτίες έτσι;

Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που μαγειρεύει πολύ γιατί αγαπώ πολύ και τη μαγειρική. Οι περισσότεροι άνθρωποι του χώρου δεν τρώνε σπιτικό φαγητό, παρόλα αυτά στο δικό μου υπάρχει πάντα, οπότε μάλλον αποτελώ μία εξαίρεση.

Ποια είναι λοιπόν τα αγαπημένα σου φαγητά που μαγειρεύεις;

Τα πάντα. Απλά προσπαθώ, και λόγω του προβλήματος που είχα, να προσέχω. Μου αρέσει το παραδοσιακό φαγητό αν και δεν μαγειρεύω παραδοσιακά με πολλά λάδια και τσιγαριστά.

Το γεγονός ότι σου ζήτησα μία συνέντευξη για ένα περιοδικό που αφορά ανθρώπους με διαβήτη  είναι κάτι που σε ξενίζει ή είναι κάτι που σε ευχαριστεί;

Είναι κάτι το οποίο με ευχαριστεί, γιατί νιώθω ότι είμαι ένας άνθρωπος που έχει σχέση από πρώτο χέρι με όλο αυτό, δεν είναι ότι βλέπω σαν παρατηρητής το θέμα της διατροφής, είναι ένα θέμα το οποίο με απασχολεί καθημερινά οπότε χαίρομαι να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που, ενδεχομένως, αντιμετωπίζουν παρόμοια ή περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά θέματα με την διατροφή και τη υγεία γενικότερα.

Θα παντρευόσουν έναν που θα είχε διαβήτη;

Θα παντρευόμουν κάποιον με οποιοδήποτε πρόβλημα και αν είχε, εφόσον θα ένιωθα ωραία μαζί του.

Νομίζεις ότι λείπει η παιδεία από τα σχολεία σχετικά με το θέμα της διατροφής;

Σίγουρα το να είχαμε μία ολοκληρωμένη παιδεία γύρω από το ζήτημα αυτό θα ήταν κάτι πολύ βοηθητικό, αλλά δεν νομίζω ότι αρκεί μόνο αυτό. Πιστεύω πως η παχυσαρκία έχει να κάνει και με συναισθηματικούς παράγοντες, οπότε αυτό που κυρίως βοηθάει κατά τη γνώμη μου είναι μία υγιής σχέση με την οικογένεια. Επίσης, έχουμε την τάση να απαγορεύουμε στα παιδιά τις διάφορες κακές συνήθειες που παρόλα αυτά γίνονται μέσα στο σπίτι από τους γονείς.

Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσει να απαγορεύω αυτά που ταυτόχρονα κάνω εγώ. Θα πρέπει όλη η οικογένεια να ενημερώνεται και να αποφασίζει και να αλλάζει τις συνήθειές της. Ένα παιδί είναι ένας καλός λόγος να αναθεωρήσει όλη η οικογένεια. Όσον αφορά το υπαρξιακό, δηλαδή ότι γεμίζουμε συναισθηματικά κενά με το φαγητό,  συμβαίνει.  Δεν ξέρω αν είναι κάλυψη ή όχι αλλά έχει σίγουρα ψυχολογικές προεκτάσεις και αυτό έχει να κάνει και πάλι με το πώς  αντιμετωπίζει η οικογένεια τα διάφορα προβλήματα,  αλλά και το ίδιο το άτομο.

Νομίζω ότι οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να κάνουν οι ίδιοι προσωπικοί καμπάνια σχετικά με τα θέματα της υγείας …

Βεβαίως, είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για τους καλλιτέχνες, αλλά και για όποιον άνθρωπο έχει βρει κάτι σημαντικό και βοηθητικό να μπορεί να το μοιραστεί, ώστε να μπορεί να επηρεάσει και άλλους ανθρώπους. Είχε αρχίσει παλιότερα μία τάση να ασχολείται ο κόσμος με την υγεία και τα ωραία σώματα αλλά από μία σκοπιά που στην ουσία δεν προσέφερε κάτι, π.χ. γυμνασμένα σώματα αλλά μέσα από χάπια. Είχε αρχίσει να κουράζει τον κόσμο. Για να μπορέσεις να πείσεις  θα πρέπει να έχεις μία προσωπική διαδρομή που να πείθει και αυτή.

Ενώ η αντικαπνιστική καμπάνια δίνει και παίρνει , οι πρωταγωνιστές σε σήριαλ ακόμη και σήμερα προκλητικά συνεχίζουν να καπνίζουν…τι λες γι αυτό?

Η τηλεόραση απεικονίζει μία πραγματικότητα, άσχετα αν δεν τη συμπαθώ καθόλου. Οπότε ήταν πολύ υποκριτικό όταν ξαφνικά στην τηλεόραση δεν έπινε κανείς, δεν κάπνιζε, δεν έβριζε κανείς… Τα παιδιά ξέρουν από πρώτο χέρι τι είναι το κάπνισμα.. δε χρειάζεται να κρυβόμαστε. Θεωρώ ότι χρειάζεται να τονίσεις σε ένα παιδί την αυτοεκτίμησή του και έπειτα αυτό ξέρει τι χρειάζεται και τι όχι.

Συνήθως βλέπεις το ποτήρι μισο-άδειο ή μισο-γεμάτο?

Είμαι ανάλογα με την στιγμή. Απλά, αυτό που προσπαθώ να κάνω αυτήν την περίοδο είναι  οι στόχοι μου να μην είναι τεράστιοι… προσπαθώ να βάζω ένα μικρό προγραμματισμό και όταν συμβαίνει το ποθητό αποτέλεσμα, προσπαθώ να το χαίρομαι. Αυτόματα παίρνω αισιοδοξία. Είμαι αισιόδοξη λοιπόν, μέσα από αυτά που καταφέρνω. Οχι γενικά. Προσπαθώ να απολαμβάνω αυτό που παίρνω.

Αισθάνεσαι να έχεις κάποιο συγκεκριμένο προορισμό στη ζωή?

Δεν πιστεύω ότι έχω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο να παίξω στη ζωή, απλά θεωρώ ότι είμαι από τους ανθρώπους που με προσωπικό αγώνα, αλλά και με βοήθεια από άτομα που βρέθηκαν στο δρόμο μου πιστεύω ότι ήρθα για να ζήσω και αυτός είναι ο σκοπός μου. Να ζήσω συνειδητά, ολοκληρωτικά και να τιμήσω αυτό το δώρο.