Αρκετά κοινά νοσήματα είναι δύσκολο να διαγνωστούν στα αρχικά στάδια, λόγω απουσίας συμπτωμάτων, η οποία δημιουργεί εφησυχασμό στον πάσχοντα. Κάποια από αυτά είναι:
- Ο διαβήτης. Ο διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από διαταραγμένο μεταβολισμό του σακχάρου, των λιπών και των πρωτεϊνών. Αυτή η υφιστάμενη γενικευμένη διαταραχή του μεταβολισμού είναι συχνά χωρίς συμπτώματα επί μακρόν, με αποτέλεσμα όταν εμφανιστούν τα συμπτώματα της πολυουρίας, της πολυδιψίας, των συχνών λοιμώξεων, των αγγειακών βλαβών, των νεφρικών, των καρδιακών και των εγκεφαλικών προβλημάτων, η νόσος να είναι ήδη προχωρημένη.
Παρά το γεγονός ότι οι απλές μετρήσεις σακχάρου αίματος είναι αρκετές για τη διάγνωση, οι εργαστηριακοί προληπτικοί έλεγχοι συχνά αμελούνται από αρκετούς πολίτες.
- Η υπέρταση. To πρόβλημα της αύξησης της αρτηριακής πίεσης συχνά παραγνωρίζεται από τους πάσχοντες, λόγω της έλλειψης συμπτωμάτων. Η υπέρταση, ωστόσο, ακόμη και εάν δεν εμφανίζει συμπτώματα, προκαλεί σταδιακά βλάβες σε όλα τα ζωτικά όργανα (π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο, προβλήματα στη νεφρική λειτουργία, απόφραξη της καρδιακής αρτηρίας, στυτική δυσλειτουργία).
Παρά το γεγονός ότι οι μετρήσεις της πίεσης στα φαρμακεία και τα πιεσόμετρα είναι δημοφιλή στους ηλικιωμένους, η έναρξη της υπέρτασης γίνεται συχνά σε ηλικίες 35-55 ετών, στις οποίες οι μετρήσεις ρουτίνας της αρτηριακής πίεσης είναι πολλές φορές ανύπαρκτες.
- Η στεφανιαία νόσος. Οι στεφανιαίες αρτηρίες είναι οι αρτηρίες της καρδιάς που την τροφοδοτούν με τα απαραίτητα συστατικά για τη λειτουργία της. Ο όρος «στεφανιαία νόσος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη στένωση αυτών των αρτηριών, η οποία προκαλείται από τη συσσώρευση αθηρωματικού υλικού στον αυλό τους. Η διαδικασία της αθηρωμάτωσης δεν προκαλεί συμπτώματα. Οι παράγοντες κινδύνου που ευνοούν την ανάπτυξη αθηρωμάτωσης, όπως το κάπνισμα, ο διαβήτης, η υψηλή χοληστερόλη, η υψηλή αρτηριακή πίεση, επίσης δεν έχουν εμφανή συμπτώματα, κατά τη διάρκεια της πρόκλησης βλαβών στο αγγειακό ενδοθήλιο. Η ανυπαρξία συμπτωμάτων είναι ιδιαιτέρως συχνή στους ασθενείς με διαβήτη.
- Ο καρκίνος. Το κακόηθες κύτταρο αναπτύσσει βλάβες που το εφοδιάζουν με εξαιρετικές ικανότητες, όπως η ικανότητα του να πολλαπλασιάζεται άμετρα και να δημιουργεί νέα αιμοφόρα αγγεία σε απομακρυσμένες θέσεις. Παρά την ανάπτυξη σημαντικών βλαβών, πολλές φορές η καρκινογένεση γίνεται σιωπηλά, ενώ οι αλλοιώσεις που προηγούνται ανιχνεύονται με την μορφή τοπικού αδενώματος, δυσπλασίας, προκαρκινικής βλάβης. Για τα περισσότερα είδη καρκίνου, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας έχει άμεση σχέση με το στάδιο της νόσου τη στιγμή της διάγνωσης ή την αντιμετώπιση της βλάβης του κυττάρου σε προκαρκινικό στάδιο με προληπτικούς ελέγχους που δυστυχώς συχνά δεν γίνονται (π.χ. μαστογραφία, κολονοσκόπηση).
- Η άπνοια στον ύπνο. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, υπάρχει μείωση του μυϊκού τόνου των αναπνευστικών οδών. Ορισμένοι παράγοντες, όπως η παχυσαρκία, οι υπερτροφικές αμυγδαλές, οι ανατομικές βλάβες του σκελετού, τα εγκεφαλικά νοσήματα, οι ορμονικές διαταραχές, τα καρδιοαναπνευστικά νοσήματα, τα φάρμακα και οι τοξικές ουσίες προκαλούν επιδείνωση του φαινομένου ή απόφραξη των αναπνευστικών οδών και δυσκολία στη δίοδο του αέρα. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζονται επεισόδια άπνοιας κατά τον ύπνο, τα οποία λόγω έλλειψης εγρήγορσης δεν γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή. Άλλες φορές το φαινόμενο γίνεται αντιληπτό από τους οικείους, αλλά αποδίδεται λανθασμένα στο σύνηθες ροχαλητό. Όμως δεν πρέπει να αγνοούνται. Τα άτομα με επεισόδια άπνοιας είναι σε ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση καρδιακής ανακοπής και αρρυθμιών.
