Ο ζαχαρώδης διαβήτης είναι μια ασθένεια που επηρεάζει όλο το σώμα – και το στόμα δεν αποτελεί εξαίρεση. Η στοματική κοιλότητα είναι από τις βασικές θύρες εισόδου μικροβίων στον οργανισμό και γι’ αυτό θα πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στη στοματική υγεία.
Ο διαβήτης επηρεάζει το στόμα με διάφορους τρόπους:
1. Ξηροστομία. Ο ανεξέλεγκτος διαβήτης μειώνει την σιελόρροια, με αποτέλεσμα να στεγνώνει το στόμα. Η ξηροστομία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει ευαισθησία, πόνο, και φλεγμονές στο βλεννογόνο του στόματος. Τα ενοχλήματα αυτά μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονα σε άτομα που φορούν οδοντοστοιχίες.
2. Μυκητιάσεις. Οι διαβητικοί είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στις μυκητιάσεις στο βλεννογόνο του στόματος και στη γλώσσα. Οι μύκητες ευδοκιμούν όταν υπάρχουν υψηλά επίπεδα ζαχάρου στο σάλιο.
3.Φλεγμονή των ούλων. Η περιοδοντική νόσος είναι φλεγμονή των ούλων που προκαλείται από τα μικρόβια της οδοντικής πλάκας, Με το ζάχαρο μειώνεται η ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμήσει τις φλεγμονές.. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι όσοι πάσχουν από διαβήτη έχουν σχεδόν τις τριπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από την περιοδοντική νόσο. Τελευταία έχουμε ενδείξεις ότι υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση, ότι δηλαδή η σωστή θεραπεία της περιοδοντίτιδας και η καλή στοματική υγεία μπορεί να επηρεάσει θετικά στα επίπεδα του ζαχάρου στο αίμα.
4.Επούλωση των ιστών. Σε άτομα με ανεξέλεγκτο διαβήτη η αιμάτωση των ιστών του στόματος είναι μειωμένη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η περιοδοντική θεραπεία να μην έχει το ίδιο καλά αποτελέσματα, όπως σε ένα ελεγμένο ασθενή, ενώ η επούλωση μετά από μια εξαγωγή δοντιού ή επέμβαση στα ούλα δεν είναι το ίδιο καλή.
5. Διαβήτης, κάπνισμα και στοματική υγεία. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι σε ακόμα δυσμενέστερη κατάσταση βρίσκονται οι διαβητικοί που είναι καπνιστές. Επί πλέον έχει αποδειχθεί ότι το κάπνισμα εμποδίζει τη ροή του αίματος προς τα ούλα και επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την επούλωση των ιστών.Έτσι οι διαβητικοί που καπνίζουν διατρέχουν 20 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ ότι οι μη καπνιστές, να εκδηλώσουν μυκητιάσεις και περιοδοντική νόσο.
6. Διαβήτης και τερηδόνα. Oι γνώμες διίστανται στο κατά πόσο τα ψηλά επίπεδα ζαχάρου στο σάλιο συμβάλλουν στην ανάπτυξη των μικροβίων της τερηδόνας. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε όμως και τον παράγοντα ξηροστομία. Στο σάλιο υπάρχουν αντισώματα που μας προστατεύουν από τα μικρόβια της οδοντική πλάκας. Έχει παρατηρηθεί οτι άτομα που έχουν ξηροστομία, παρουσιάζουν περισσότερες βλάβες από τερηδόνα.
Η καλύτερη προστασία κατά της τερηδόνας και της περιοδοντικής νόσου είναι η καλή στοματική υγιεινή και ο έλεγχος του επιπέδου του ζαχάρου σε επιτρεπτά επίπεδα.
