Συνέντευξη στην Εύα Ντελιδάκη
«Γλυκός σύζυγος, καλός φίλος, τρυφερός πατέρας», τον χαρακτηρίζει η σύζυγός του και ηθοποιός Νατάσσα Ασίκη.
«Αν παρατήσεις το σώμα σου, σε παρατάει και το πνεύμα και η ψυχική σου αντοχή»
«Μην αρχίζεις τη μουρμούρα»
Μακάρι όλοι οι άνθρωποι – που το λένε αυτό σε κάποιον ή κάποιος που είναι συνέχεια μέσα στη μουρμούρα – να αντιμετώπιζαν τη ζωή, ΜΟΝΟ με χιούμορ!
Ο Αντώνης Αντωνίου είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από τις επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, στις οποίες πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια. Πριν από την τηλεοπτική του καριέρα, είχε μια εξίσου αξιόλογη κινηματογραφική πορεία, ενώ παράλληλα έπαιζε σε σημαντικές θεατρικές παραστάσεις. Η πιο γνωστή του ταινία, που θεωρεί ότι τον καθιέρωσε και ως πρωταγωνιστή, ήταν η «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, η οποία περιγράφει το χαρακτήρα και το έγκλημα του Νίκου Κοεμτζή, που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία το 1973. Ο Αντώνης Αντωνίου ενσάρκωσε τον Κοεμτζή, κερδίζοντας τις εντυπώσεις του κοινού και των κριτικών κινηματογράφου, αλλά και το βραβείο Α΄ Ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
«Με ρώταγε ο Σακελάριος πού τους ξέρω αυτούς τους ανθρώπους και αποδίδω έτσι τη συμπεριφορά τους. Ελάχιστα τους ήξερα, ήμασταν όμως λαϊκά παιδιά και γνώριζα αυτό το βλέμμα. Όταν κάποιος βρίσκεται σε διωγμό, όπως ο Κοεμτζής, αγριεύει το μάτι του. Όταν πρέπει να επιβιώσεις, όταν βρίσκεσαι σε άμυνα, γίνεσαι σκληρός, γίνεσαι πέτρα, ειδάλλως παραιτείσαι. Ο εξαιρετικά αγαπητός Αντώνης Αντωνίου είχε παίξει σε αρκετές ταινίες πλάι σε γνωστούς ηθοποιούς, όπως ο Θανάσης Βέγγος στις ταινίες, «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι» και «Από πού πάνε για τη Χαβούζα». Συμμετείχε και στη «Μαντώ Μαυρογένους», όπου πρωταγωνιστούσε η Τζένη Καρέζη και ο Πέτρος Φυσσούν. Την ίδια χρονιά που ενσάρκωσε τον Κοεμτζή, έπαιξε και στην πολιτική ταινία του Νίκου Τζίμα «Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο», όπου ερμήνευσε το ρόλο του Νίκου Πλουμπίδη.
Συνεχίζετε με μεγάλη επιτυχία αυτή τη στιγμή εκτός από την τηλεόραση και στο θέατρο…
Συνεχίζουμε για 4η χρονιά στη Θεατρική Σκηνή, Νάξου 84 – Πλατεία Κολιάτσου , τα «ΑΥΓΑ ΜΑΥΡΑ», του Διονύση Χαριτόπουλου. Τους ρόλους της Μαρίας και του Σπύρου, παίζουμε η γυναίκα μου Νατάσα Ασίκη κι εγώ. Η σκηνοθεσία είναι δική μου, τα σκηνικά του Νίκου Κασαπάκη και τα μουσικά θέματα που ακούγονται στο έργο είναι από της μουσικές που μας παραχώρησε η Ελένη Καραϊνδρου.
Πρόκειται για δύο αδέλφια, χωρίζονται βίαια μέσα στις απάνθρωπες συνθήκες ενός πολέμου. Σήμερα συναντιούνται, προσπαθώντας να κλείσουν τα κενά που δημιουργήθηκαν, ψάχνοντας να βρουν τις μνήμες και τα συναισθήματά τους που χάθηκαν για πάντα.
Αρέσει πολύ.
Γιατί αρέσει;
Είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας αληθινό, είναι μια κρίσιμη ιστορική στιγμή, συγκινητική σαν ιστορία αλλά και ιστορία μνήμης, που σου θυμίζει τι έχουμε τραβήξει σαν λαός, σαν χώρα και τι θα πρέπει να κάνουμε για να μην ξανατραβήξουμε τα ίδια.
Ο συγγραφέας είναι σπουδαίος, έχει αρκετή ποίηση και ρεαλισμό το έργο. Κομμάτι της ζωής μας και της χώρας μας.
Ο περισσότερος κόσμος σκέφτεται όταν πάρει την σύνταξή του να ηρεμήσει και σχεδόν να μην κάνει τίποτα!
Σε μας τους ηθοποιούς, τουλάχιστον, δεν είναι έτσι. Δεν εγκαταλείπεις το θέατρο εύκολα, εκτός αν σε εγκαταλείψει εκείνο ή αν είσαι πολύ κουρασμένος. Όσο αντέχουμε πρέπει να είμαστε στη σκηνή. Δεν υπάρχει άλλη λύση για μας. Το θέατρο δεν είναι ένα απλό επάγγελμα. Είναι σπουδαίο επάγγελμα, έχεις να δώσεις και να πάρεις πάρα πολλά. Η αγάπη του κόσμου από τη μία και η απίστευτη γνώση για την ύπαρξή σου που μαθαίνεις μέσα από τα έργα που παίζεις, είναι λόγοι που δεν μπορείς εύκολα να τα παρατήσεις.
Είναι μια δουλειά γοητευτική!
Μία ερώτηση που ήθελα να σας κάνω και μου δίνετε την ευκαιρία, είναι αν το ότι πρέπει κάθε λίγο και λιγάκι να αποστηθίζετε πολλά κείμενα, αν αυτό βοηθάει στην πρόληψη του αλτσχάιμερ….
Δεν είναι πολύ σίγουρο. Αρκετοί ηθοποιοί παθαίνουν διάφορα….αλλά τι να κάνουμε, ας προσευχόμαστε να είμαστε γεροί και να προσέχουμε.
Πιστεύετε ότι σε δύσκολες εποχές ανθίζουν οι τέχνες;
Μπορεί. Θυμάμαι ότι μια μεγάλη άνθηση είχε το Ελληνικό σύγχρονο θέατρο στη Χούντα. Οι συγγραφείς γράφανε, κρυβόντουσαν, αντιδρούσαν και γινόταν ένα πολύ όμορφο «παιχνίδι». Εμείς παίζαμε και είχαμε απέξω τους Ασφαλίτες. Γινόταν μια μορφή αντίστασης και αυτή η αντίσταση έφερνε μια ανάταση του είδους. Ήταν πολύ σημαντικό να μιλήσει το Ελληνικό θέατρο και να πάρει θέση. Με αυτήν τη λογική, συμφωνώ.
Προσέχετε την υγεία σας;
Προσέχω. Να κάνουμε λίγη δίαιτα, να τρώμε ελαφριά το βράδυ, αλλά η δουλειά μας δε μας επιτρέπει π.χ. να τρώμε πριν την παράσταση και έτσι παραβιάζουμε κάποιους κανόνες.
Καθώς περνούν τα χρόνια πρέπει να κρατάμε δυνάμεις και να κάνουμε πράγματα που θα μας βοηθήσουν να είμαστε δημιουργικοί και ευκίνητοι.
Κάνετε όταν πρέπει προληπτικές εξετάσεις;
Και τσεκ –απ κάνουμε, γυμναστική και ό,τι άλλο βοηθάει, ώστε να είμαστε υγιείς. Είναι πολύ σημαντικό το θέμα της υγείας. Είναι πολύ ωραίο να νοιώθεις γερό το σώμα σου και να ακολουθεί και το πνεύμα σου. Είναι υπέροχα τα συναισθήματα που μπορείς να ζήσεις, αν ξέρεις να ζεις.
Θεωρώ, ότι αν παρατήσεις το σώμα σου σε παρατάει και το πνεύμα και η ψυχική σου αντοχή.
Το υγιές σώμα πρέπει να το ξεκινήσεις από τη μικρή σου ηλικία για να το διατηρήσεις και καθώς μεγαλώνεις.
Γνωρίζετε διαβητικούς;
Δεν έχει τύχει να έχω πολύ κοντά μου διαβητικούς. Όμως γνωρίζω, ότι παίζει πολύ ρόλο η διατροφή και ότι είναι αρκετά επικίνδυνη ασθένεια, αν δεν της δώσεις την απαιτούμενη σημασία.
Μετράτε το σάκχαρό σας;
Ναι. Και εγώ και η γυναίκα μου πάντα το έχουμε στον νου μας. Ο ένας υπενθυμίζει στον άλλον τα δικά του. Έτσι, πάντα υπάρχει ιατρική φροντίδα.
Πόσα χρόνια είσαστε μαζί;
Καμιά 35αριά…
Και ποια είναι τα «κομμάτια»της ζωής σας που σας ενώνει περισσότερο;
Τα παιδιά μας, η αγάπη μας και η δουλειά μας.
Πόσα παιδιά έχετε;
Έχω τρία παιδιά. Μια κόρη από τον πρώτο μου γάμο και άλλες δυο κόρες με τη Νατάσσα. Είναι και οι τρείς πανέμορφες κι έχω και μια εγγονούλα 5 χρονών.
Η εγγόνα, όπως λένε, «τραβάει» πολλαπλασιαστική αγάπη;
Εγώ νομίζω, ότι όπως αγαπάς την κόρη αγαπάς και την εγγόνα. Απολαμβάνεις ένα παιδί όπως και τα παιδιά σου.
Το παιδί του παιδιού μου είναι παιδί του παιδιού μου, είναι ευθύνη της μαμάς και του μπαμπά, αλλιώς μπερδεύεται το παιδί και μπερδεύονται όλοι.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας χόμπυ;
Καμιά φορά, όταν μου επιτρέπει η δουλειά, το ψάρεμα με ηρεμεί.
Μου αρέσει κανένα ταβερνάκι με καλούς φίλους, να πιούμε ένα κρασί που και που.
Σας αρέσουν οι εκδρομές;
Είμαι τόσο εγκλωβισμένος στην πόλη, που μόνο το καλοκαίρι καταφέρνω να κάνω κάποιες αποδράσεις.
Από πού είστε;
Θα σας πω ότι δεν έχουμε ένα χωριό να πάμε, αλλά καταφέραμε και φτιάξαμε ένα χώρο στην Περαχώρα προς το Λουτράκι και αράζουμε εκεί όσες μέρες μας το επιτρέπει η δουλειά. Ο πατέρας μου καταγόταν από τη Μικρά Ασία και η μητέρα μου από την Κεφαλονιά. Στη Νέα Ιωνία, όπου πέρασα τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής μου, η καθημερινότητα ήταν δύσκολη. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά, ότι δεν είχε βρύσες για να παίρνουμε νερό και το κουβαλάγαμε με τους τενεκέδες και πορευόμασταν. Όποιος μάζευε κάποια χρήματα έφευγε σε άλλη γειτονιά. Αυτό έκαναν και οι γονείς μου και σύντομα τα πράγματα καλυτέρεψαν για την οικογένεια μου.
Πώς έχετε στο μυαλό σας την κρίση;
Είναι μια κρίση που δημιουργήθηκε από ευθύνη μας, αλλά κυρίως με την ευθύνη των πολιτικών, οι οποίοι δε φροντίσανε να οργανώσουνε το σπίτι μας σωστά, το ρίξανε στα βράχια, το τσακίσανε, το απαξιώσανε, φροντίσανε μόνο τον εαυτό τους και σηκωθήκανε και φύγανε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.
Επίσης, υπάρχουν και οι άλλοι που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, κοροϊδεύουν και διαιωνίζουν μία κατάσταση που έπρεπε ήδη να είχε τελειώσει και να γυρίζαμε σε μια κανονικότητα. Θα μπορούσαμε να είχαμε ορθοποδήσει και όχι τόσο για μας, όσο για τα παιδιά μας που δεν ξέρουν πού να απλώσουν τα πόδια τους και πώς να επιβιώσουν.
Αυτό το πράγμα δεν το βλέπω να τελειώνει εύκολα. Βλέπω μια δειλία πολιτική και κοινωνική. Υπάρχει μια κατάσταση τραγική.
Και είναι άσχημο, γιατί σε τέτοιες καταστάσεις πτώχευσης αυτή η χώρα έχει πάει πολλές φορές. Για τις ίδιες αιτίες, τους ιδίους ενόχους.
Κρατάνε τη χώρα σε ομηρία, γιατί είτε είναι άχρηστοι, είτε είναι ψεύτες, είτε είναι ανήθικοι οι πολιτικοί μας.
Είμαστε υποχρεωμένοι να παλεύουμε σε αυτήν τη χώρα και να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή οι ανίκανοι θα σηκωθούν να φύγουν και θα έρθουν άξιοι άνθρωποι να μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα να πάει καλύτερα.
Τι θα είχατε να πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις στεναχώριες τους;
Τι να πω; Ο κάθε άνθρωπος έχει άλλες αντοχές. Το να πεις ένα κουράγιο ή ανασκουμπωθείτε και να προσπαθείτε, είναι το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς. Και αυτό το λέω μόνο στον εαυτό μου. Γιατί μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να πάρω την ευθύνη.
Πώς αντιμετωπίζετε τα απρόοπτα; Χάνετε το κέφι σας συνήθως;
Φυσικά, στα δύσκολα δεν μπορείς να χασκογελάς…αν πρόκειται για μια αρρώστια θα δεις ειδικούς γιατρούς που μπορούν να σε βοηθήσουν, να σου συμπαρασταθούν είτε ιατρικά είτε συναισθηματικά και θα συνεχίσεις να ζεις και να επιβιώνεις ανάμεσα στους ανθρώπους που μπορούν να σε στηρίξουν και να σε αγαπάνε.
Ο άνθρωπος αντέχει πολύ περισσότερο από όσο πιστεύει ότι μπορεί.
Αλλά η σίγουρη τοποθέτησή μου είναι ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν ακούς ό,τι γιατροσόφια θα σου πουν γνωστοί και γείτονες.
Ελάτε να κλείσουμε τη συνέντευξή μας με ένα αυθόρμητο παιγνίδι εννοιολογικών ερωτήσεων.
Αγάπη
Ό,τι πιο όμορφο και ουσιαστικό.
Έρωτας
Εφάμιλλο.
Υγεία
Αξία που πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας.
Τύχη
Λίγο πιο κάτω από την υγεία, αλλά χρειάζεται η δική σου προσπάθεια.
Εργατικότητα
Πολύ σημαντική, ιδιαίτερα για τη ψυχική σου υγεία.
Συμπόνια
Στοιχείο που σε καθιερώνει ως άνθρωπο.
Θεός
Ο καθένας έχει το δικό του Θεό, μπορεί να είναι μέσα του, έξω του, ψηλά, οπουδήποτε.
Το θέμα είναι ό, τι πιστεύεις να το πιστεύεις σωστά, ώστε να σε βοηθάει.
Ύπνος
Απαραίτητος.
Συνεργασία
Θετικό στοιχείο για να πραγματοποιείς ό,τι δεν μπορείς μόνος σου.
Όνειρο
Το ζητούμενο.
Σκοπός
Οικογένεια, υγεία, δουλειά, αγάπη, έρωτας, τύχη.
Θάνατος
Δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο! Μια συνέχεια της ζωής. Έτσι δεν είναι;
