Συνέντευξη με τον Παναγιώτη Φασούλα
Eνας από τους σημαντικότερους καλαθοσφαιριστές της Ελλάδας και ένας από τους κορυφαίους σέντερ της Ευρώπης. Σπούδασε Διοίκηση επιχειρήσεων και μπάσκετ στις Η.Π.Α., στη βόρειο Καρολίνα (North Carolina State) και στο Τμήμα Γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Οι αθλητικές του δραστηριότητες ξεκίνησαν σε ηλικία 15 ετών αφού ήταν ιδιαιτέρως ψηλός για την ηλικία του. Τελικά έφτασε αισίως τα 2,13 m. Έπαιξε στο North Carolina State University και έπειτα συνέχισε την καριέρα του στον Ολυμπιακό . Eίχε επιλεγεί στη θέση 37 στον δεύτερο γύρο του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Πόρτλαντ Τρεϊλμπλέιζερς.
Υπήρξε μέλος της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ ανδρών της Ελλάδας για 17 χρόνια και ήταν από τους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στις 14 Ιουνίου του 1987 μαζί με το Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Φάνη Χριστοδούλου, το Νίκο Φιλίππου και τ’ άλλα «παιδιά».
Τον συναντήσαμε στα γραφεία της διοίκησης του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας για τα «Χρώματα του Διαβήτη» και αμέσως ξεκινήσαμε την κουβέντα για την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων σήμερα
Η ποιότητα ζωής μας δεν εξαρτάται από ένα καλό σπίτι ή ένα ακριβό αυτοκίνητο, έτσι κι αλλιώς αυτά δεν τα έχουμε πια λόγω κρίσης. Η καλή ποιότητα ζωής μας είναι να μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, να τα σπουδάσουμε… Αυτά απασχολούν τις οικογένειες. Ακόμη πιστεύω δεν υπάρχει θέμα επιβίωσης, αλλά είμαστε κοντά και σ’αυτό. Σε μερικά χρόνια άνθρωποι που ήταν «τακτοποιημένοι» δεν θα μπορούν να φάνε πάνω από δύο φορές την εβδομάδα. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει κάποια πολιτική ηγεσία, σε οποιοδήποτε κόμμα που να μπορεί να σου εγγυηθεί πως θα ανακάμψουμε. Δεν υπάρχει κίνητρο για το «επιχειρείν». Η ανάπτυξη δεν γίνεται έτσι.
Ζήσατε καλές μέρες όσο αφορά τον αθλητισμό! Σήμερα τι γίνεται?
Ο αθλητισμός υπολειτουργεί. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο αναγκών με την εκπαίδευση και την υγεία, αλλά είναι και αυτό κάτι που συμβάλλει στην αύξηση του επιπέδου ενός λαού. Σίγουρα λες ότι το βασικό είναι να έχουμε φαγητό στο τραπέζι κι όχι γήπεδο για να κάνουμε προπόνηση, αλλά αν σκεφτείς πως είμαστε η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το να βλέπεις να υπάρχουν ελάχιστα εφόδια στεναχωριέσαι. Τα περισσότερα γήπεδα λειτουργούν υποτυπωδώς, οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις ερημώνουν, τα παιδιά δεν μπορούν να γυμναστούν, σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι οδηγούμαστε στο πλαίσιο μιας υπανάπτυκτης κοινωνίας, που δεν μπορεί να προσφέρει αυτά τα βασικά στους πολίτες της. Και ο γιος μου πηγαίνει σε μια ομάδα που είχε 200 παιδάκια και τώρα όσο πάνε και μειώνονται γιατί οι γονείς ούτε τη βενζίνη δε μπορούν να αντέξουν για να τα πάνε. Ο Ιωαννίδης κάνει προσπάθειες για να γίνει Ολυμπιακή προετοιμασία, αλλά δεν αρκεί. Το θέμα είναι να δημιουργηθεί καλή ψυχολογία στον κόσμο ώστε να στραφεί πάλι στον αθλητισμό.
Ποιες είναι οι αρμοδιότητές σας σήμερα;
Η αρμοδιότητά μου είναι στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας όπου υπάρχουν γήπεδα που προσπαθούμε με ελάχιστα λεφτά από χρηματοδότηση να τα διατηρούμε σε ένα επίπεδο –δεν είναι εύκολο βέβαια-. Εδώ ήταν και εκθεσιακό κέντρο αλλά δεν γίνονται πια εκθέσεις που έφερναν κάποια έσοδα. Από το Υπουργείο προσπαθούν να μας επιχορηγήσουν ώστε να πληρώνουμε τους υπαλλήλους αλλά δεν υπάρχει ούτε διαφήμιση, ούτε κοινό να απευθυνθείς. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή αυτά θα ερημώσουν.
Τη διατροφή σας την προσέχετε; Βλέπω καπνίζετε…
Είναι ένα πάθος στη ζωή μου που το έχω επιτρέψει… κακώς βέβαια αλλά… Όσον αφορά στη διατροφή, γενικώς ποτέ δεν έτρωγα του σκασμού. Δεν μπορώ να φάω μόνο κρέας ή μόνο χόρτα. Ο οργανισμός μου μου καθορίζει τις ανάγκες μου. Τρώω αρκετά φρούτα, προσπαθώ να πίνω νερό αλλά δεν πίνω πολύ… Προτιμώ την μπύρα.
Κάνετε check up;
Φοβάμαι λίγο, γιατί… όσο ψάχνεις βρίσκεις. Αλλά είναι η ηλικία τώρα που αναγκάζεσαι να κάνεις.
Ο άνθρωπος έχει μηχανισμούς αυτοϊασης;
Εκατό τοις εκατό. Με αισιοδοξία, με καλύτερη ποιότητα ζωής, κάνοντας πράγματα που σε ευχαριστούν, μπορείς να αναστείλεις την ασθένεια. Με θετική σκέψη μπορείς να ζήσεις πολλά χρόνια. Κάτι τέτοιο πρέπει να κάνουμε και ως χώρα. Έχουμε πέσει σε κατάθλιψη. Πας για καφέ με ένα φίλο σου και κοιτιέστε και ξεφυσάτε αντί να πείτε κάτι να γελάσετε. Όταν είπαν για τη μητέρα ότι έχει έξι μήνες ζωής, έκανε συνεχώς πράγματα, ταξίδευε, ήταν σε εγρήγορση και έζησε δώδεκα χρόνια. Είναι σημαντικό να έχεις αισιόδοξο μάτι για τη ζωή. Είχα πάει σε ένα νοσοκομείο στην Αμερική, το οποίο ήταν φτιαγμένο ως παιδική χαρά, οι νοσοκόμοι ντυμένοι Μίκυ Μαους! Ακόμη και η επιστήμη παραδέχεται ότι η αισιοδοξία βοηθάει να νικήσουμε τις ασθένειες.
Η δοκιμασία με το παιδί σας άλλαξε την οπτική για τη ζωή;
Κατάλαβα ότι μόνο με αισιοδοξία ξεπερνάς τα προβλήματα. Πολλά παιδιά δίνουν σκληρή μάχη για τη ζωή τους και τα καταφέρνουν όπως και το δικό μου που είχε πρόβλημα υγείας στα 4 και τώρα είναι 12 μια χαρά.
Έχετε φίλους με διαβήτη;
Ναι έχω κάποιους γνωστούς. Δεν καταλαβαίνω γιατί αντιμετωπίζεται ως τόσο τραγικό πράγμα… Μάλλον επειδή αυξάνεται το ποσοστό. Βγήκε μια φήμη κάποια στιγμή ότι έχω διαβήτη επειδή ασχολούμαι και μαθαίνω γι’ αυτή την ασθένεια αλλά δεν έχω. Έχω παρακολουθήσει ομιλίες γιατρών και ενημερώνομαι. Βέβαια οι περισσότεροι γιατροί δίνουν συμβουλές τις οποίες οι ίδιοι δεν τις ακολουθούν ποτέ.
Οι πιο ευχάριστες στιγμές της ζωής σου;
Η αθλητική μου καριέρα ήταν ευχάριστη. Ο πρωταθλητισμός καλύπτει πολλές ανάγκες του ανθρώπου. Τα συναισθήματα που νιώθεις, τη χαρά όταν κερδίζεις, δεν μπορεί να την νιώσει εύκολα κάποιος που δεν κάνει ανταγωνιστικό αθλητισμό. Το αντίστοιχο και όταν χάνεις. Αλλά έχεις τη δυνατότητα να το διορθώσεις όταν ξαναπαίξεις. Η κόρη μου είναι δεκάξι ετών, παίζει στις Κορασίδες του Πρωτέα Βούλας και παίζει και στη γυναικεία ομάδα, έπαιζαν την Κυριακή για Πρωτάθλημα Ελλάδος και κέρδισαν. Και αυτό ήταν μια πολύ έντονη στιγμή. Μου λέει ο κουνιάδος μου, «δεν είσαι πια ο Φασούλας, είσαι ο μπαμπάς της Μαριέλας!» Είναι το ίδιο ψηλή με εμένα.
«Ένα μήνυμα για τους διαβητικούς είναι ότι δεν τελειώνει η ζωή σου με τον διαβήτη. Μπαίνεις σε ένα πρόγραμμα, ούτε εγχειρήσεις χρειάζεται να κάνεις, ούτε τίποτα για να έχεις μια ποιότητα ζωής. Έτσι όπως προσέχουν οι διαβητικοί τη διατροφή τους μπορεί τελικά να ζουν και περισσότερο από έναν υγιή που όμως δεν προσέχει καθόλου, πίνει, καπνίζει και έχει αυξημένα τριγλυκερίδια.»
Συνέντευξη από τον Παναγιώτη Φασούλα, Πολιτικός, Παλαίμαχος Καλαθοσφαιριστής και πρώην Δήμαρχος Πειραιά
Πηγή: Περιοδικό “Τα χρώματα του Διαβήτη” τεύχος 2, σελ 62-64
