ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗ, Παθολόγος – Διαβητολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας στην Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Λαϊκό Νοσοκομείο και υπεύθυνος του Διαβητολογικού Κέντρου του ίδιου Νοσοκομείου.
Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Διαβήτη (ΕΛ.Ο.ΔΙ.)

Πως σας γεννήθηκε η επιθυμία να υπηρετήσετε τη συγκεκριμένη ειδικότητα που έχετε;

Όταν ξεκίνησα την ειδικότητα της παθολογίας είχα την τύχη να βρεθώ στην κλινική του κυρίου Κατσιλάμπρου.  Ο κύριος Κατσιλάμπρος είχε ασχοληθεί για πάρα πολλά χρόνια με το σακχαρώδη διαβήτη στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ξεκίνησα στο εξωτερικό διαβητολογικό ιατρείο στο Λαϊκό νοσοκομείο μαζί με τον κ. Κατσιλάμπρο και τον Επίκουρο Καθηγητή κ.Φιλιππίδη και διαπίστωσα ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη για σωστή και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη και των επιπλοκών του. Κατόπιν, άρχισα και ολοκλήρωσα τη διδακτορική διατριβή με θέμα μία από τις συχνότερες επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη που είναι η διαβητική νευροπάθεια. Έτσι, άρχισα να ασχολούμαι με το σακχαρώδη διαβήτη τόσο σε κλινικό όσο και σε ερευνητικό επίπεδο.

Απο μικρός θέλατε να γίνετε γιατρός;

Η ιατρική είναι η επιστήμη η οποία πάντα με ενδιέφερε.  Ήθελα να γίνω γιατρός από τότε που τελείωσα το δημοτικό σχολείο. Κάποια στιγμή, στο τέλος του λυκείου, τέθηκε το δίλημμα αν θα ήταν καλύτερα να σπουδάσω ιατρική ή ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο πολυτεχνείο.  Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές τότε ήταν στην αρχή και ήταν κάτι το πολύ καινούριο, υποσχόμενο και ελκυστικό. Τελικά, η ιατρική με ενδιέφερε περισσότερο κι έτσι αποφάσισα να σπουδάσω ιατρική.

Λίγα λόγια για τα παιδικά σας χρόνια, την πατρίδα σας, την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τους δασκάλους σας..

Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια σε ένα μικρό χωριό στο Αρματολικό, που είναι ένα πολύ μικρό ορεινό χωριό στην Πίνδο, στα σύνορα των νομών Τρικάλων, Άρτας και Ιωαννίνων.  Είχα πολύ καλά παιδικά χρόνια και πολλούς και καλούς φίλους.  Η δύσκολη ζωή στο χωριό με επηρέασε και συνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά. Το ένα παιδί σπουδάζει ιατρική και το άλλο αποφοίτησε φέτος από την ιατρική σχολή της Αθήνας.  Είχα την τύχη να έχω καλούς δασκάλους στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Επίσης, είχα την τύχη να έχω λαμπρούς δασκάλους στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αργότερα στο Μάντσεστερ της Μεγάλης Βρετανίας, το  διάσημο καθηγητή  Andrew Boulton.

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντήσατε μέχρι τώρα στο επάγγελμα σας;

Η ιατρική είναι μια δύσκολη επιστήμη.  Καθημερινά αυτό που συναντάμε είναι το άτομο που πάσχει και που ζητάει ιατρική βοήθεια για να τον θεραπεύσουμε ή να απαλύνουμε τον πόνο. Δυστυχώς, η ιατρική επιστήμη δεν έχει δώσει απαντήσεις σε όλα τα θέματα που απασχολούν τον κόσμο ούτε μπορεί να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες.  Η μεγαλύτερη δυσκολία για ένα γιατρό είναι να μη μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά το συνάνθρωπό του.

Μερικές απο τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στην ζωή σας;

Από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές είναι αυτές που έχουν σχέση με την οικογένεια και τους συνεργάτες μου στο Πανεπιστήμιο. Είναι σημαντικό και δίνει μεγάλη χαρά τα παιδιά να είναι καλά στην υγεία τους, να έχουν καλό χαρακτήρα και να προοδεύουν.

Ποιές αξίες θεωρείτε πως πήρατε απο την οικογένεια σας και ποιές απο τους δασκάλους σας;

Από την οικογένειά μου πήρα την αξία του σεβασμού και της αγάπης των συνανθρώπων μου, την αξία της εργατικότητας, της ειλικρίνειας και του σεβασμού του θεσμού της οικογένειας.

Από τους δασκάλους μου έμαθα να σέβομαι τον κάθε πάσχοντα συνάνθρωπο, να εργάζομαι σοβαρά και αποτελεσματικά και να βοηθώ τους νεότερους γιατρούς σε κάθε τους προσπάθεια.

Τι πιστεύετε οτι σήμερα περιμένει ενας ασθενής απο το γιατρό του;

Ο ασθενής περιμένει ανθρώπινη προσέγγιση από τη μεριά του γιατρού.Επίσης, θέλει ο γιατρός να ακούσει προσεκτικά τα προβλήματά του.  Δυστυχώς, σήμερα, οι περισσότεροι γιατροί σε όλο τον κόσμο αφιερώνουν πολύ λίγο χρόνο για να συζητήσουν με τον ασθενή.  Πάνω απ’ όλα, πρέπει ο γιατρός να βρει την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα του ασθενή του.

Τι θα θέλατε να πετύχετε ακόμα που ίσως δεν εχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία;

Αυτό που θα ήθελα είναι να μελετήσω το μεταβολισμό σε διάφορους τύπους καρκίνου.  Πιστεύω, ότι μια τέτοια προσέγγιση θα έδινε άλλες δυνατότητες στην αντιμετώπιση των νεοπλασιών, από τις οποίες πολλοί άνθρωποι, ακόμη και νέοι, χάνουν τη ζωή τους. Επίσης, θα ήθελα να βρω τρόπους για να μειωθούν οι ακρωτηριασμοί στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.

Τι είναι για σας η φιλία, η εμπιστοςύνη, η ακεραιότητα;  Πιστεύετε οτι τα βρίσκετε γύρω σας;  Υπάρχουν καταστάσεις που σας απογοητεύουν;

Η εμπιστοσύνη και η ακεραιότητα είναι απαραίτητες αρετές που πρέπει να διαθέτει κάθε επιστήμονας. Διαφορετικά, επιστήμη χωρίς αρετή και ακεραιότητα παύει να είναι επιστήμη.  Η φιλία είναι ένα ανεκτίμητο αγαθό στον άνθρωπο. Ε ίναι αδύνατο να ζήσουμε χωρίς φίλους.

Αυτό που βιώνουμε στο χώρο των νοσοκομείων, όπου προσέρχονται πάρα πολλοί άνθρωποι ζητώντας βοήθεια, χωρίς πάντα να είναι απαραίτητο να πάνε στο νοσοκομείο, είναι πρωτοφανές και είναι συνέπεια της κρίσης που ζούμε. Οι ασθενείς πρέπει να περιμένουν πολλές ώρες προκειμένου να εξεταστούν για να αντιμετωπιστούν σωστά. Απαιτείται οργάνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας για να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία και ο κόσμος να εξυπηρετείται καλύτερα και κοντά στο σπίτι του με τον οικογενειακό του γιατρό.

Διαβήτης! Πιστεύετε οτι κάποτε μπορεί να μην αποτελεί κίνδυνο;

Ο διαβήτης είναι μια συχνή νόσος και δυστυχώς δεν προκαλεί πάντα συμπτώματα.  Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές. Εάν το άτομο με διαβήτη προσέχει τη διατροφή του, το βάρος του, γυμνάζεται τακτικά και επισκέπτεται τον ειδικό γιατρό, μπορεί να μην εμφανίσει ποτέ επιπλοκές και να ζήσει φυσιολογικά.  Επομένως, ο διαβήτης δεν αποτελεί κίνδυνο για τα άτομα που προσέχουν και έχουν σωστή ιατρική παρακολούθηση.

Τι θα θέλατε να πείτε στους διαβητικούς ως γιατρός, που πρώτα απ΄όλα θέλει να στηρίξει ψυχολογικά τον ασθενή του;

Ότι ο διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος, η οποία είναι πάρα πολύ συχνή και η οποία αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.  Σήμερα, έχουμε στη διάθεσή μας πάρα πολλά φάρμακα για την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη.  Το άτομο με διαβήτη πρέπει να υιοθετήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής, αυτό άλλωστε πρέπει να κάνουν όλοι είτε έχουν διαβήτη είτε όχι, για να ζήσει καλά και να μην εμφανίσει επιπλοκές.

Στους νέους γιατρούς τι θα είχατε να πείτε που μπαίνουν στον στίβο της διαβητολογίας;

Πρώτα απ’ όλα σεβασμό στον πάσχοντα συνάνθρωπο, εργατικότητα, ειλικρίνεια και ακεραιότητα. Η ενασχόληση με πάσχοντες από χρόνια νοσήματα απαιτεί μεγάλη υπομονή.  Επίσης, ο γιατρός πρέπει να αφιερώνει χρόνο στον ασθενή και να δίνει σαφείς και αναλυτικές οδηγίες.