Η υπογονιμότητα, δηλαδή η αδυναμία να επιτευχθεί εγκυμοσύνη μέσα σε 12 μήνες προσπάθειας για σύλληψη, επηρεάζει περίπου το 10% του πληθυσμού. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, υπάρχει μια συγκεκριμένη ιατρική αιτία για την υπογονιμότητα που μπορεί να επιλυθεί. Ωστόσο, ασθένειες όπως ο διαβήτης μπορεί να προκαλέσουν επιπλέον επιπλοκές τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες σε σχέση με τη γονιμότητα.
Αίτια και θεραπεία
Η σχέση του διαβήτη και της ινσουλίνης με την υπογονιμότητα είναι γνωστή. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη. Έτσι, όταν κάποιος έχει διαβήτη ή οποιαδήποτε μορφή αντίστασης στην ινσουλίνη, έχει μια ορμονική ανισορροπία. Όταν μια ορμόνη είναι εκτός ισορροπίας, μπορεί να προκαλέσει ένα ντόμινο αντιδράσεων, όπως επίδραση με το υπόλοιπο των ορμονών, συμπεριλαμβανομένων των οιστρογόνων, της προγεστερόνης και της τεστοστερόνης. Αυτές οι ορμονικές ανισορροπίες μπορεί να προκαλέσουν μια ευρεία ποικιλία παρενεργειών, που κυμαίνονται από κύστεις των ωοθηκών μέχρι στυτική δυσλειτουργία και υπογονιμότητα.
Σε περιπτώσεις όπου η υπογονιμότητα σχετίζεται με τα επίπεδα ινσουλίνης, η διόρθωση της ανισορροπίας είναι συχνά αρκετή για να οδηγήσει σε μια επιτυχή εγκυμοσύνη.
Γυναικείος παράγοντας
Η παχυσαρκία και η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι δύο από τους πιο κοινούς παράγοντες που οδηγούν σε υπογονιμότητα, ιδιαίτερα γυναικείας αιτιολογίας. Παρατηρείται αύξηση στις ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOs) και δυσμεταβολικό σύνδρομο Χ – που επηρεάζουν περίπου το 25% του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι γνωστό ότι αποτελεί μία από τις πιο κοινές αιτίες της γυναικείας αντίστασης στην ινσουλίνη, η οποία μπορεί να προκαλεί υπογονιμότητα και είναι ένας βασικός παράγοντας. Και οι δύο αυτοί παράγοντες συνδέονται με την παχυσαρκία και τελικά, με το διαβήτη. Γενικότερα, από τις περιπτώσεις που διαγιγνώσκονται με διαβήτη τύπου ΙΙ, 80% έως 90% έχουν επίσης διαγνωστεί ως παχύσαρκες. Σήμερα, έχει παρατηρηθεί πρώιμη επιτυχία σε νοσηρά παχύσαρκες γυναίκες που υποβάλλονται σε βαριατρική ή γαστρική χειρουργική επέμβαση παράκαμψης (για την απώλεια βάρους). Όσο μειώνονται τα κιλά, αυξάνονται οι πιθανότητες να μπορέσουν να συλλάβουν κάτι που προηγουμένως δεν ήταν δυνατό.
Ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη γυναικείας υπογονιμότητας μια γυναίκα με διαβήτη που θέλει να μείνει έγκυος, θα πρέπει να έχει τέλειο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα της. Αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να προσέξει την ινσουλίνη, τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HgbA1c) και τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης, καθώς και το βάρος της. Είτε υπάρχει διαβήτης είτε όχι, με σωστή διατροφή, κατάλληλη άσκηση σε συνδυασμό διατροφής με συμπληρώματα βιταμινών βελτιώνονται οι πιθανότητες για σύλληψη.
Ανδρικός παράγοντας
Ορισμένες επιπλοκές του διαβήτη μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα για τους άνδρες που συμβάλλουν στην υπογονιμότητα. Για παράδειγμα, νευρική βλάβη από διαβήτη, σκλήρυνση κατά πλάκας ή βλάβη του νωτιαίου μυελού μπορεί να οδηγήσει σε παλίνδρομη εκσπερμάτωση. Επειδή ποτέ το σπέρμα δε φτάνει το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα, η υπογονιμότητα μπορεί να είναι ένα ζήτημα. Η στυτική δυσλειτουργία ή η ανικανότητα να επιτύχουν στύση, είναι μια άλλη επιπλοκή του διαβήτη που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα γονιμότητας για τους άνδρες.
Επιπλέον, σε έρευνα που διεξήχθη το Μάιο του 2007 στο Μπέλφαστ, της Βόρειας Ιρλανδίας – αναδείχτηκε ότι οι άνδρες με διαβήτη τύπου Ι μπορεί να έχουν βλάβη του DNA στο σπέρμα τους, η οποία είναι πιθανό να παρεμποδίσει τη γονιμότητά τους.
Συμπερασματικά, όταν κάποιος πάσχει από διαβήτη και υπογονιμότητα, πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει ελπίδα. Περισσότερο από το 80% επί του συνόλου των περιπτώσεων υπογονιμότητας μπορούν να θεραπευτούν – και σχεδόν στο ένα τρίτο δεν απαιτείται άλλη θεραπεία, εκτός από ό, τι μπορείτε να κάνετε για τον εαυτό σας: υγιεινή διατροφή και κατάλληλη άσκηση.
