Ποιό είναι πιο σημαντικό για την Επιβίωση σε ενήλικες με Προδιαβήτη; Η καλή Φυσική κατάσταση (Fitness) ή η αντιμετώπιση της Παχυσαρκίας (fatness);

187

Βομβαρδιζόμαστε απο μελέτες για παχυσαρκία και πολλαπλούς κινδύνους για την υγεία, αλλά ακούμε και για τα ωφέλη της σωματικής άσκησης.

Προδιαβήτης ονομάζεται η κατάσταση στην οποία οι τιμές σακχάρου κυμαίνονται σε επίπεδα υψηλά μεν, αλλά όχι τόσο υψηλά για να διαγνώσουμε Διαβήτη. Πιο συγκεκριμένα, σάκχαρο νηστείας πρωινό σε εργαστήριο μεγαλύτερο του 100mg/dl ή μεγαλύτερο του 140mg/dl 2 ώρες μετά από εξέταση καμπύλης σακχάρου, οδηγούν σε διάγνωση προδιαβήτη.

Γιατί πρέπει να μας ανησυχεί μια διάγνωση Προδιαβήτη

Ο Προδιαβήτης σχεδόν 5/πλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης Διαβήτη τα επόμενα χρόνια. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι στο στάδιο του Προδιαβήτη υπάρχει 2/πλασιασμός του κινδύνου Εμφραγμάτων και εγκεφαλικών σε σχέση με τον κίνδυνο της ηλικίας.

Πώς μπορούμε να μειώσουμε λοιπόν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο στον Προδιαβήτη;

Είναι Η Άσκηση Η Aπάντηση ή αρκεί να χάσουμε κάποια κιλά…;

 

Μια πρόσφατη μελέτη σε σχέση με την παχυσαρκία, που δημοσιεύθηκε από τον McAuley* και τους συνεργάτες του στο τεύχος Φεβρουαρίου 2014, του Diabetes Care, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βελτιωμένη καρδιοαναπνευστική λειτουργία “τροποποιεί σημαντικά τη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και  θνησιμότητας σε άτομα με προδιαβήτη.”

 

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 17.044 άτομα με αρχικά διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (ΠΡΟΔΙΑΒΗΤΗΣ : Σάκχαρο Νηστείας 100-125 mg / dL) για ένα μέσο χρόνο 14 ετών. Καρδιοαναπνευστική λειτουργικότητα (fitness) και παχυσαρκία (BMI: fatness) αξιολογήθηκαν  κατά την έναρξη της μελέτης.

Στην πολυπαραγοντική ανάλυση μελετήθηκαν όλα τα αίτια κινδύνου θνησιμότητας μεταξύ των ατόμων που ήταν υπέρβαρα ή και παχύσαρκα σε σχέση με άτομα φυσιολογικού βάρους. Η θνησιμότητα μεταξύ υπέρβαρων και παχυσάρκων που είχαν καλή φυσική κατάσταση δεν διέφερε από εκείνη των ατόμων με φυσιολογικό βάρος. Ωστόσο, μεταξύ των συμμετεχόντων, ένα υψηλότερο κίνδυνο για τη θνησιμότητα βρέθηκε σε όλες τις κατηγορίες του BMI που είχαν έλλειψη fitness.

Είτε με φυσιολογικό βάρος (λόγος κινδύνου [HR], 1,70), υπέρβαροι (HR, 1,27), αλλά και στους παχύσαρκους (HR, 1,91), η έλλειψη καλής φυσικής κατάστασης σχεδόν 2/πλασίαζε τον κίνδυνο θνησιμότητας και καρδιαγγεικών επεισοδίων.

Άτομα χωρίς fitness  ήταν πιο πιθανό να πεθάνουν απο καρδιαγγειακό επεισόδιο, είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη.

Ακόμα και η μέτρια άσκηση θα ήταν αδύνατον να αγνοηθεί, μια που μπορεί να αλλάξει αυτή την σχέση καρδιαγγειακού κινδύνου και διαβήτη.

Αν και είναι λογικό να συνδέσει κανείς άμεσα την προδιάθεση για διαβήτη με την παχυσαρκία, η σύνδεση αυτή, όμως δεν σημαίνει ότι η παχυσαρκία από μόνη της ευθύνεται για τις δραματικές επιπλοκές του διαβήτη στο καρδιαγγειακό.

Η πρόληψη του διαβήτη μέσω της αλλαγής του τρόπου ζωής που περιλαμβάνει διατροφή, απώλεια βάρους και άσκηση έχει αποδειχθεί οριστικά ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για τη πρόληψη του διαβήτη σε κλινικές δοκιμές. Αυτές οι δοκιμές, ωστόσο, περιορίζονται σε σχέση με τον υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη στον οποίο βρίσκονταν οι συμμετέχοντες και δεν παρέχουν ικανοποιητικά στοιχεία για την πρόληψη των επιπλοκών, και κυρίως σε σχέση με τα καρδιαγγειακά.

Αντίθετα αυτό που επιβεβαιώνεται από την μελέτη αυτή είναι ότι η σωματική άσκηση και η καλή σωματική κατάσταση (fitness) μειώνουν σίγουρα και αποτελεσματικά την συνολική θνησιμότητα και τα καρδιαγγειακά συμβάματα, ήδη απο το στάδιο του Προδιαβήτη.

Πώς, λοιπόν , μπορούμε να αποτρέψουμε τον διαβήτη και τις επιπλοκές του καλύτερα ;

Ο *McAuley και οι συνεργάτες του δείχνουν ότι η μέτρια αλλά συστηματική άσκηση για τη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής αντοχής μπορεί να είναι η απάντηση.

*Fitness, Fatness, and Survival in Adults With Prediabetes McAuley PA, Artero EG, Sui X, Lavie CJ, Almeida MJ, Blair SN
Diabetes Care. 2014;37:529-536

Δυστυχώς στις περισσότερες μελέτες φαίνεται ότι  αυτή η προσδοκία συστηματικής άσκησης χωρίς σαφείς οδηγίες από τον ειδικό και χωρίς επιτήρηση, δεν πάει αρκετά μακριά.

 

 Έχει έρθει  η ώρα για τη θεραπεία της άσκησης ως ιατρική παρέμβαση και όχι απλά σαν μια επιλογή τρόπου ζωής ;

 

Αυτό καταρχήν σημαίνει ότι η άσκηση στον Διαβήτη θα πρέπει να συστήνεται  για όλους όσους γενικά δεν ασκούνται και όχι μόνο για εκείνους που φαίνεται να τη χρειάζονται λόγω του βάρους τους .

Παλαιότερες μελέτες έχουν αποδείξει ότι η ήπια αλλά συστηματική άσκηση, ασχέτως Διαβήτη, μειώνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο από 30-50%. Μελέτη του 2005 σε 2000 άτομα ηλικίας απο 40 μέχρι 75 ετών έδειξε ότι οι παχύσαρκοι που είχαν περισσότερο απο 30΄ήπια άσκηση (βάδισμα) είχαν 50% λιγότερο κίνδυνο να υποστούν έμφραγμα από άτομα που ήταν φυσιολογικού βάρους αλλά δεν ασκούνταν.

Ας έχουμε, επομένως υπόψη μας και με βάση αυτήν τη μελέτη, ότι η βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, η οποία είναι ένα υποπροϊόν της άσκησης, είναι πολύ πιο σημαντική για να μειώσουμε τον καρδιαγγειακό κίνδυνο από το πόσο ένας ασθενής ζυγίζει.  

Ας βρούμε καιρό να βελτιώσουμε την φυσική μας καταστάση. Αγάπη και φροντίδα για το σώμα μας δεν είναι απλά βελτιωμένη διατροφή, σημαίνει  υπεράνω όλων άσκηση και φαίνεται πως το σώμα μας με την καλή του υγεία, μας το ανταποδίδει πολλαπλάσια.