Αναγκαιότητα ανάπτυξης νοσηλευτών-εκπαιδευτικών παιδιών με ΣΔ και των γονέων τους

342

Η ανεπάρκεια ή η έλλειψη γνώσεων από το παιδί και την οικογένεια για τη φροντίδα και τη διαχείριση της χρονιότητας της νόσου του Σακχαρώδη διαβήτη Τύπου 1, γέννησε την ανάγκη ανάπτυξης εξειδικευμένων νοσηλευτών.

Καθοριστικό ρόλο στην ομαλή προσαρμογή του παιδιού και της οικογένειας στη νόσο διαδραματίζει ο εξειδικευμένος παιδιατρικός νοσηλευτής, ο οποίος αποτελεί τον σύνδεσμο μεταξύ της οικογένειας, της διεπιστημονικής ομάδας και των ειδικών υπηρεσιών υγείας. Σαν συντονιστής παροχής φροντίδας οφείλει να συμμετέχει στην ενημέρωση της οικογένειας σχετικά με την κατάσταση του παιδιού, να λειτουργεί ως σύμβουλος για το παιδί και τους γονείς διατηρώντας την επικοινωνία, να είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη εποικοδομητικής επικοινωνίας και συνεργασίας με το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό καθώς και να σχεδιάσει και να εφαρμόσει εξατομικευμένο, συνεχώς ανατροφοδοτούμενο σχέδιο φροντίδας σύμφωνα με τις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας. Κύριος στόχος είναι η προαγωγή της αυτοφροντίδας (Self-management) και της ενεργού συμμετοχής τόσο του παιδιού όσο και της οικογένειας στην παρεχόμενη φροντίδα.

Στα παιδιά με νεανικό  διαβήτη πρέπει να προσφέρεται, από παιδιατρική διεπιστημονική ομάδα  με τις απαραίτητες ικανότητες, η καλύτερη δυνατή παροχή φροντίδας. Οι παιδιατρικοί νοσηλευτές εξειδικευμένοι στο νεανικό διαβήτη ως μέλη της διεπιστημονικής ομάδας με τις κατάλληλες δεξιότητες και  γνώσεις, λειτουργούν  αυτόνομα ως  συντονιστές, εκπαιδευτικοί,  σύμβουλοι,  και   ερευνητές   στην διαχείριση  των προβλημάτων των παιδιών με νεανικό διαβήτη και των οικογενειών τους.

Συνεπώς, κάθε  νοσηλευτής  που αναλαμβάνει να παρέχει εξειδικευμένη φροντίδα σε παιδιά και εφήβους οφείλει να έχει αναπτύξει τα εξής

·      Δεξιότητες  επικοινωνίας και συνεργασίας με το παιδί και την οικογένεια

·      Ικανότητα ψυχολογικής υποστήριξης

· Ικανότητες ενίσχυσης της συμμετοχής των γονέων στη φροντίδα μέσω της εκπαίδευσης  και  της ψυχοσυναισθηματικής υποστήριξης.

·     Παροχή νόμιμης και  τεκμηριωμένης φροντίδας

·     Παροχή προστασίας και ασφάλειας

·  Προώθηση  της σωματικής και ψυχικής υγείας, της αύξησης και της ανάπτυξης

·  Ικανότητα επικοινωνίας με τα παιδιά όλων των ηλικιακών ομάδων, ανάλογη των γνωστικών δυνατοτήτων τους

·  Κάλυψη ελλείμματος γνώσεων παιδιού και οικογένειας σχετικά με τη νόσο, τη θεραπεία και τη προσαρμογή τους σε αυτή.

 

Στα πλαίσια της διεπιστημονικής συνεργασίας, ο νοσηλευτής ως μέλος της διεπιστημονικής ομάδας είναι υπεύθυνος για την:

1. Παροχή ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής κλινικής φροντίδας.  (εξατομικευμένο πλάνο φροντίδας)

2.     Εφαρμογή τεκμηριωμένης νοσηλευτικής πρακτικής. (evidence based)

3.     Ανάπτυξη σχέσης συνεργασίας και θεραπευτικής επικοινωνίας με τους γονείς και το παιδί.

4.    Καθοδήγηση και έλεγχο της νόσου.

5.   Εκπαίδευση, διδασκαλία, συμβουλευτική για τη συμμετοχή του παιδιού & της οικογένειας στη φροντίδα.

 

Για τα ελληνικά δεδομένα η ανάγκη ανάπτυξης εξειδικευμένων νοσηλευτών είναι εμφανής και επιτακτική για την αποτελεσματική διαχείριση της νόσου, με απώτερο στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής του παιδιού με νεανικό διαβήτη και όπως ανέφερε και ο Joslin : «ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι πρωταρχικά ένα νόσημα για νοσηλευτές».