Η πλειονότητα  των παιδιών με διαβήτη περνούν αρκετές ώρες κάθε μέρα στο σχολείο. Ως εκ τούτου, η εκπαίδευση του εκπαιδευτικού προσωπικού των σχολείων είναι απαραίτητη για τη διαμόρφωση ενός ασφαλούς και υποστηρικτικού περιβάλλοντος.

Ο  σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ)  τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση πάθηση, στην οποία τα κύτταρα του παγκρέατος δεν παράγουν ινσουλίνη και ο οργανισμός αδυνατεί να ρυθμίσει την ποσότητα σακχάρου στο αίμα.

Μπορεί να εκδηλωθεί σε παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και σε βρέφη, σηματοδοτώντας το ξεκίνημα ενός άλλου τρόπου ζωής.

Κάθε παιδί που πάσχει από διαβήτη μπορεί να κάνει ακριβώς ό,τι κάνει και ένα παιδί χωρίς διαβήτη κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, αρκεί να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν τυχόν προβλήματα, όπως:

• Υπογλυκαιμία, η οποία εκδηλώνεται με:

• εφίδρωση – ταχυκαρδία
• πονοκέφαλο – θαμπή όραση
• ζάλη – τρέμουλο
• άγχος- ευερεθιστότητα
• αδυναμία- κόπωση
• πείνα

•   Υπεργλυκαιμία, η οποία εκδηλώνεται με:

• μεγάλη δίψα
• συχνή διούρηση
• ευερεθιστότητα
• στομαχόπονο

Στην υπογλυκαιμία ο δάσκαλος οφείλει:

• Να μετρήσει το σάκχαρο του παιδιού.
• Να δώσει στο παιδί υδατάνθρακες ταχείας δράσης, όπως 4-5 καραμέλες, 4-5 ζελεδάκια, 1 κουταλάκι του γλυκού μέλι, 150- 200 ml φρουτοχυμό, 75- 100 ml ζαχαρούχο ποτό.
• Να χορηγήσει στο παιδί κολατσιό ή γεύμα, εάν χρειάζεται.
• Να μετρήσει ξανά το σάκχαρο του παιδιού μετά από 15 λεπτά. Εάν είναι ακόμα χαμηλό, να επαναλάβει τη θεραπεία με τους υδατάνθρακες.
• Να ακούσει  το παιδί  και  να μην αγνοήσει τις ανάγκες του.

Αν το  παιδί δεν μπορεί να λάβει τίποτα από το στόμα, τότε του  γίνεται ένεση γλυκαγόνης (GlucaGen Hypokit 1 mg) υποδόρια ή ενδομυϊκά.  H γλυκαγόνη είναι μια ορμόνη του οργανισμού που έχει την ιδιότητα να αυξάνει γρήγορα τη γλυκόζη του αίματος.

Κάθε παιδί με διαβήτη πρέπει οπωσδήποτε να έχει μία συσκευασία γλυκαγόνης στο σχολείο και ένας εκπαιδευτικός να έχει εκπαιδευτεί στη χορήγησή της.

Μόλις το παιδί ξαναβρεί τις αισθήσεις του, ο  δάσκαλος μπορεί να του δώσει χυμό με μπισκότα και να επικοινωνήσει με τους γονείς ή τον κηδεμόνα του για να το παραλάβουν.

Στην υπεργλυκαιμία  ο δάσκαλος  οφείλει:

• να γνωρίζει ότι το παιδί  πρέπει να πιει πολύ νερό για να διατηρηθεί ενυδατωμένο
• να ελέγξει το σάκχαρό του και να επαναλάβει τη μέτρηση σε 2 ώρες περίπου
• να επικοινωνήσει με  τους γονείς ή το θεράποντα ιατρό του παιδιού, αν το σάκχαρό του είναι πολύ υψηλό.

Κάθε παιδί με διαβήτη πρέπει  να έχει μαζί του στο σχολείο:

• τον εξοπλισμό για το διαβήτη [ένα σετ για το διαβήτη με μετρητή, ταινίες μέτρησης σακχάρου, σκαρφιστήρες, πένες ινσουλίνης και πηγή σακχάρου]
• ταχείας δράσης κολατσιό ή ποτό υδατανθράκων για την περίπτωση υπογλυκαιμίας
• επιπλέον κολατσιό σε περίπτωση που καθυστερήσει το γεύμα ή κάνει περισσότερη άσκηση απ’ ότι συνήθως
• ένα μπουκάλι νερό

Τέλος, το διαβητικό παιδί  στο σχολείο θα μπορεί:

• Να πραγματοποιεί μετρήσεις σακχάρου στο αίμα.
• Να κάνει ένεση ινσουλίνης όποτε χρειάζεται.
• Να τρώει κολατσιό όποτε χρειάζεται.
• Να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε νερό και τουαλέτα.
• Να συμμετέχει πλήρως στη γυμναστική και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εκδρομών.