Η διαχείριση του σακχαρώδη τύπου 1 στα παιδιά αποτελεί επίπονη, χρόνια και χωρίς διακοπή προσπάθεια μίας ομάδας ανθρώπων με επίκεντρο την καλή υγεία του παιδιού και του εφήβου. Η προσπάθεια αυτή απαιτεί συνεργασία και συντονισμό πολλών εξειδευκευμένων στο διαβήτη ατόμων (γιατροί, νοσηλευτές, διαιτολόγοι, ψυχολόγοι κλπ)
Η σχέση με τον γιατρό που έχει ειδικευθεί στο διαβήτη και θα αναλάβει το παιδί αποτελεί στην ουσία “υιοθεσία”,μιας και ο γιατρός θα μεγαλώσει μαζί με τους γονείς το παιδί,αφού η παρακολούθηση απαιτεί – αρχικά αλλά και πολλές φορές και αργότερα – καθημερινή επικοινωνία και 3μηνη συνάντηση για την παρακολούθηση για πολλά χρόνια.
Η συνεργασία, ο σεβασμός στις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού και οικογένειας, η κατανόηση και η γνώση όλων των προβλημάτων της οικογένειας αποσκοπούν, πρώτιστα να εξασφαλίσουν στο παιδί και τον έφηβο μια ομαλή σωματική και ψυχική ανάπτυξη, να αποτρέψουν κινδύνους οξέων ή χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη, να δώσουν βασικές αρχές διαχείρισης του διαβήτη ως εφόδιο ζωής και να χαρίσουν καλή ποιότητα ζωής.
Οι συνεχείς αλλαγές στο σώμα και στην ψυχοσύνθεση των παιδιών και εφήβων δημιουργούν πολλές δυσκολίες που πρέπει να ξεπερασθούν αφού όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα επηρεάζουν άμεσα τη ρύθμιση του σακχάρου.
Η συνεχής ενημέρωση των ειδικών στο διαβήτη και η κατάλληλη εκπαίδευση των γονιών και των παιδιών οδηγεί σε καλή ρύθμιση του διαβήτη. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτούνται πολλαπλές ενέσεις ινσουλίνης καθημερινά ή χρήση αντλίας ινσουλίνης, συνεχής αναπροσαρμογή των δόσεων ινσουλίνης ανάλογα με την ηλικία, το στάδιο εφηβείας, τη διατροφή, την άσκηση και την παρουσία ασθένειας. Σύμφωνα με τις τελευταίες συστάσεις των ISPADInternationalSocietyforPediatricandAdolescentDiabetes 2011) και της ADA (AmericanDiabetesAssociation 2013) οι τιμές της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) πρέπει στα μικρά παιδιά να είναι <8% και στα μεγαλύτερα παιδιά <7-7.5%. Βασική προϋπόθεση, βέβαια για να θεωρηθεί αξιόπιστη η HbA1c είναι η απουσία υπογλυκαιμιών ή υπεργλυκαιμιών για αυτό σε πολλά παιδιά,πέραν της σύστασης για πολλαπλές αυτομετρήσεις σακχάρου, τοποθετείται συχνά υποδόριος καταγραφέας συνεχούς μέτρησης γλυκόζης.
Η αποφυγή υπογλυκαιμιών είναι πολύ σημαντική γιατί μπορεί να επηρεάσουν με μη αναστρέψιμο τρόπο την ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών.
Κλείνοντας να υπενθυμίσω με όλη μου την αγάπη για τα παιδιά με διαβήτη και με κατανόηση, σεβασμό και θαυμασμό για τους γονείς τους ότι ο διαβήτης δεν είναι σφάλμα κανενός αλλά η διαχείρισή του είναι θέμα όλων μας.Η επιστήμη σχετικά με το διαβήτη “τρέχει” ιλιγγιωδώς παγκοσμίως και σίγουρα κάτι θα βρεθεί για να αλλάξει το τοπίο στη θεραπεία του διαβήτη. Ας μην ξεχνάμε όμως, μέχρι τότε, ότι η ινσουλίνη είναι το θείο δώρο που έχουμε για να αντιμετωπίζουμε καθημερινά το διαβήτη.
