Διαβήτης τύπου ΙΙ πριν από 20 χρόνια ήταν άγνωστες λέξεις και άγνωστη κατάσταση για την παιδική ηλικία.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ, σήμερα αποτελεί μια σύγχρονη επιδημία. Η συχνότητα στην Αμερική σε ορισμένες μελέτες στα 100 παιδιά με διαβήτη τα 40 πάσχουν από διαβήτη τυπου ΙΙ . Στην Ευρώπη σήμερα το 10% των παιδιών που προσέρχονται στα ιατρεία έχουν διαβήτη τύπου ΙΙ, ενώ παλαιότερα ήταν τύπου Ι.
Ποια είναι η διαφορά?
Στον διαβήτη τύπου ΙΙ υπάρχει αντίσταση στην ινσουλίνη ή και μειωμένη έκκριση στα β κύτταρα. Σε αυτό βοηθάει η παχυσαρκία.
Στα παιδιά η παχυσαρκία είναι πιο εύκολο να γίνει διαβήτης τυπου ΙΙ από ότι είναι στους ενήλικες.
Τα συμπτώματα δεν είναι τόσο εμφανή και τόσο έντονα όσο είναι στον διαβήτη τύπου Ι, αλλά και εδώ είναι η πολυουρία , πολυφαγία (τα παιδιά παίρνουν βάρος εύκολα, και σε ελάχιστες περιπτώσεις χάνουν) σε αντίθεση με τον διαβήτη τυπου Ι που τα συμπτώματα είναι μεν πολυφαγία, πολυδιψία, πολυουρία αλλά και απώλεια βάρους.
Τα συμπτώματα, όπως είπαμε, δεν είναι εμφανή αλλά, όταν είναι παχύσαρκα τα παιδιά και συνυπάρχει οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τυπου ΙΙ , τότε οι πιθανότητες να αναπτύξει το παιδί διαβήτη είναι μεγαλύτερες.
Οι εξετάσεις
Διαβήτη τύπου ΙΙ έχει ένα παιδί όταν είναι παχύσαρκο και έχει δυο τιμές νηστείας πάνω από 126 μιλιγραμ ανά dl ή στην καμπύλη γλυκόζης έχει δύο ώρες μετά την χορήγηση 75 γραμμαρίων γλυκόζης μεγαλύτερο του 180 ή μεγαλύτερο του 200 τότε λέμε ότι έχει διαβήτη τύπου ΙΙ.
Και όταν έχει 2 ώρες μετά την καμπύλη γλυκόζης μεταξύ 140 με 180 διαταραχή στην γλυκόζη λέμε ότι είναι μια προδιαβητική κατάσταση.
Η μορφή επιδημίας που έχει πάρει ο διαβήτης τύπου ΙΙ οφείλεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής . Τα παιδιά δεν κάνουν σωματική άσκηση , κάθονται ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή . Ο τρόπος διατροφής λόγω του ότι εργάζονται η μητέρα και ο πατέρας , τρώνε έτοιμες τροφές από τα ταχυφαγεία με πολλά λιπαρά, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται παχυσαρκία , στην συνέχεια αντίσταση στην ινσουλίνη και έπειτα διαβήτης τυπου ΙΙ.
Στο σχολείο μπορεί σε αυτά τα παιδιά να συμβεί κάτι …απρόοπτο?
Στον διαβήτη τυπου ΙΙ δεν έχουμε οξέα φαινόμενα που πρέπει να επέμβουμε άμεσα.
Όλη αυτή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη?
Δυστυχώς έχουμε μόνο δυο τρόπους αντιμετώπισης . Την διαιτική και την άσκηση. Για τους ενήλικες με διαβήτη τύπου ΙΙ υπάρχουν πολλά φάρμακα. Στα παιδιά η φαρμακευτική φαρέτρα είναι φτωχή.
Η πρώτη αντιμετώπιση είναι η δίαιτα και η άσκηση . Δίνουμε το περιθώριο 3 ,4 μηνών και αν δεν επιτευχθεί το αποτέλεσμα δυστυχώς η αντιμετώπιση είναι με ινσουλίνη. Ελάχιστα παιδιά μπορούν να αντιμετωπισθούν με φάρμακα. Πρέπει να είναι πάνω από 12 ετών. Το μόνο φάρμακο είναι η μετφορμίνη που χορηγείται , τα άλλα δεν επιτρέπονται .
Ο τύπου ΙΙ διαβήτης στα παιδιά και στους ενήλικες δεν έχει θορυβώδη συμπτώματα και γι’ αυτό η διάγνωση καθυστερεί να μπει. Γι’ αυτό οι καταστρεπτικές συνέπειες της υπεργλυκαιμίας φαίνονται αργότερα όταν δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε.
Πρέπει κάθε παιδί παχύσαρκο να ελέγχει και την τιμή γλυκόζης νηστείας.
Από την αρχή κανείς πρέπει να τονίσει ότι ο σακχαρώδης διαβήτης στην εποχή μας δεν θεωρείται αρρώστια αλλά είναι ένας τρόπο ζωής, στον όποιο διδάσκεται και εκπαιδεύεται κανείς, ώστε να μπορεί να ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος , χωρίς στερήσεις και υπερβολές, χωρίς ΜΗ και απαγορεύσεις, αλλά με συνέπεια και αυτοκυριαρχία και να τονιστεί ότι δεν υπάρχουν καλά και κακά τρόφιμα , αλλά καλές και κακές επιλογές.
Πρωταρχικός στόχος είναι να συμφιλιώσουμε το παιδί και το περιβάλλον του με το πρόβλημα και να τους κάνουμε να πιστέψουν ότι αν υιοθετήσουν κάποιες καλές διατροφικές συνήθειες θα απολαύσουν καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς προβλήματα και επιπλοκές.
Στο 75% των παιδιών που θα εμφανίσει διαβήτη τύπου ΙΙ με σωστή δίαιτα μπορούν να ανατραπούν τα πάντα.
Παντρεύονται και ζουν φυσιολογικά. Αν προσέχουν και έχουν προγευματικές και μεταγευματικές τιμές γλυκόζης φυσιολογικές , θα ζουν όπως όλοι.
Βασικό είναι στην σημερινή εποχή να αλλάξουμε τις διατροφικές συνήθειες και να σπρώχνουμε τα παιδιά στο παιχνίδι.
Η μετφορμίνη (metformin) είναι ένα διγουανίδιο με αντι-υπεργλυκαιμικές ιδιότητες, το οποίο μειώνει και τη βασική και τη μεταγευματική γλυκόζη του πλάσματος. Δεν διεγείρει την έκκριση ινσουλίνης και κατά συνέπεια δεν δημιουργεί υπογλυκαιμία. Εκτός από την καταστολή της παραγωγής γλυκόζης από το ήπαρ, η μετφορμίνη αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, βελτιώνει την περιφερική πρόσληψη γλυκόζης, αυξάνει την οξείδωση των λιπαρών οξέων και μειώνει την απορρόφηση της γλυκόζης από το γαστρεντερικό σωλήνα.
