Και φέτος το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD), συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Κοινός στόχος ερευνητών, φαρμακευτικών εταιρειών, ιατρών και φορέων σχεδιασμού πολιτικών υγείας, είναι η βελτιστοποίησης της διαχείρισης του διαβήτη.
Ωστόσο, η συμμόρφωση των ασθενών στη θεραπεία αποτελεί πλέον κεντρική προτεραιότητα όλων, αφού μεγάλο ποσοστό πασχόντων δεν επιτυγχάνουν τους θεραπευτικούς στόχους.
Φυσικά, οι παράγοντες «περιβάλλον» και «τρόπος ζωής» εξακολουθούν να απασχολούν έντονα την επιστημονική κοινότητα, καθώς έχουν τον δικό τους μερίδιο ευθύνης στον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη.
Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι, από τα 400 εκατομμύρια ασθενείς με διαβήτη σήμερα στον πλανήτη, το 90% έχουν τύπου ΙΙ, μια μορφή της νόσου που συνδέεται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, στο πρόγραμμα του φετινού συνεδρίου της EASD, στην Στοκχόλμη της Σουηδίας, κυριάρχησαν οι παρουσιάσεις μελετών που εξέταζαν την επίδραση παραγόντων, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος, τα φυτοφάρμακα, η διατροφή και η σωματική δραστηριότητα.
Μάλιστα, η περίπτωση ενός κοριτσιού από τις ΗΠΑ που παρουσίασε διαβήτη τύπου ΙΙ σε ηλικία μόλις τριών ετών, προσέλκυσε το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων στο συνέδριο. Και όχι αδικαιολόγητα, αφού αποτελεί ένα, σπάνιο μεν, αλλά απτό παράδειγμα ότι, ο τρόπος ζωής έχει καθοριστική επίδραση στην υγεία του ανθρώπου.
Και παρά την ύπαρξη τέτοιων παραδειγμάτων, ο άνθρωπος, είτε λόγω των πολλών «πειρασμών», είτε λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής, είναι δύσκολο να συμμορφωθεί ή να πειθαρχήσει (θα τολμούσα να πω) σ’ ένα υγιεινό μοντέλο ζωής προκειμένου να προλάβει την εκδήλωση χρόνιων παθήσεων.
Η συμμόρφωση αποτελεί, όμως, και το μεγάλο ζητούμενο στη διαχείριση του διαβήτη. Και προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο πολυπόθητος στόχος, η αντιδιαβητική αγωγή, συνολικά, γίνεται ασφαλέστερη, «εξυπνότερη» και απλούστερη.
Στο 51ο συνέδριο της EASD παρουσιάστηκαν νεότερα δεδομένα για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των λεγόμενων «έξυπνων» ινσουλινών (24ωρης ή 48ωρης διάρκειας), οι οποίες καταργούν την ανάγκη των πολλαπλών ενέσεων. Το κυριότερο, όμως, πλεονέκτημά τους είναι ότι, περιορίζουν σημαντικά τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας, ημερήσιας και νυχτερινής, συμβάλλοντας έτσι στην απενοχοποίηση της ινσουλινο-θεραπείας.
Αξιοσημείωτη είναι και η «επιστροφή» της εισπνεόμενης ινσουλίνης, η οποία ήδη διατίθεται στις ΗΠΑ. Φυσικά, η χρήση της δεν απαλλάσσει τον ασθενή από την ενέσιμη χρήση, καθώς απευθύνεται σε πάσχοντες με καλό πνευμονολογικό προφίλ, χωρίς ιστορικό καπνίσματος και με καλή συμμόρφωση στην αντιδιαβητική θεραπεία.
Στο ίδιο μοτίβο απλοποίησης, αποτελεσματικότητας και ασφάλειας της θεραπείας, κινούνται και οι νέοι φαρμακευτικοί παράγοντες που ρυθμίζουν το μεταγευματικό σάκχαρο. Μελέτες που παρουσιάστηκαν στο EASD δείχνουν ότι, όχι μόνο επιτυγχάνουν καλύτερη ρύθμιση, αλλά μειώνουν τον κίνδυνο επιπλοκών και επομένως των σχετιζόμενων με τη νόσο θανάτων, καθώς έχουν υψηλού επιπέδου καρδιαγγειακό προφίλ.
Μάλιστα, οι φαρμακευτικές εταιρείες ήδη μελετούν την συνδυαστική χορήγηση τους με τις βασικές ινσουλίνες, ώστε να μειωθεί περαιτέρω η ανάγκη για πολλαπλές ενέσεις κατά τη διάρκεια του 24ωρου.
Και η μάχη για την καλύτερη συμμόρφωση των ασθενών δεν σταματά εδώ. Οι φαρμακευτικές εταιρείες επενδύουν, παράλληλα, στον σχεδιασμό νέων συστημάτων έγχυσης ινσουλίνης, αλλά και σε επιμορφωτικά προγράμματα ασθενών, προκειμένου να διασφαλιστεί η υψηλότερη δυνατή συμμόρφωση, με απώτερο στόχο έναν φυσιολογικό και ποιοτικό τρόπο ζωής για τα άτομα με διαβήτη.
