Η κεφαλαλγία αποτελεί πλέον το συχνότερο ενόχλημα που επηρεάζει την καθημερινή λειτουργική δραστηριότητα των ανθρώπων. Το 95% των ανθρώπων έχουν παρουσιάσει έστω για μια φορά στη ζωή τους ένα επεισόδιο κεφαλαλγίας ακόμη και αν δεν υπάρχει στο προηγούμενο ιατρικό ιστορικό τους.
Παράλληλα η κεφαλαλγία έχει χαρακτηρισθεί από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας στην πρώτη πεντάδα όλων των παθήσεων που προκαλούν αναπηρία στον άνθρωπο και επηρεάζουν την καθημερινή λειτουργική του δραστηριότητα.
Τα τελευταία χρόνια οι μελέτες που αφορούν την κεφαλαλγία έχουν εστιασθεί στην αναζήτηση και επιβεβαίωση εκλυτικών παραγόντων που συντελούν στην εμφάνισή της.
Έχουν ενοχοποιηθεί κατά καιρούς παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την εμφάνισή της όπως η έλλειψη ύπνου ή ο υπερβολικός ύπνος, η μη λήψη τροφής ή ορισμένες τροφές όπως το κόκκινο κρασί, οι προπαρασκευασμένες τυποποιημένες τροφές όπως το hot-dog, το stress και οι αλλαγές του καιρού.
Παράλληλα έχει διαπιστωθεί ότι η κεφαλαλγία συχνά συνυπάρχει με ορισμένα νοσήματα εμφανίζοντας τη λεγόμενη συνοσηρότητα. Κάποια από τα νοσήματα αυτά είναι η κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές, η υπέρταση, αιματολογικές διαταραχές. Τελευταία αναφέρονται έρευνες για την συνύπαρξη κεφαλαλγίας και διαβήτη καθώς επίσης και κεφαλαλγίας με παχυσαρκία.
Μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν για τη σχέση Σακχαρώδους Διαβήτη και Ημικρανίας έχουν δείξει συγκρουόμενα αποτελέσματα.
Μια μεγάλη πληθυσμιακή μελέτη συσχέτισης διαβήτη και κεφαλαλγίας από τη Νορβηγία έδωσε θετικά αποτελέσματα. Η επίπτωση ημικρανίας ήταν χαμηλότερη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 (OR 0,4 95% CI 0,2-0,9) σε σχέση με τους μη διαβητικούς. Όπως και ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 είχαν χαμηλότερη συχνότητα ημικρανίας ( OR 0,7 95% CI0,5-0,9).
Αντίθετα δεν υπήρχε σαφής συσχέτιση κεφαλαλγίας άλλου τύπου πλην της ημικρανίας με τον Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ).
Η θετική συσχέτιση Ημικρανίας-ΣΔ αποδόθηκε στις αλλοιώσεις που προκαλεί ο διαβήτης στα αγγειακά τοιχώματα και την αγωγιμότητα των νεύρων, τα οποία αποτελούν το υπόστρωμα της ανάδυσης της ημικρανίας ενώ δεν επιδρούν στην εμφάνιση άλλου τύπου κεφαλαλγίας (Aamodt AH et al E J N 2007).
Από παλαιότερα συσχετίσθηκε η εμφάνιση κεφαλαλγίας από ενδοκρανιακή υπέρταση (κενό τουρκικό εφίππιο) με την παχυσαρκία. Η έρευνα έχει δείξει ότι η παχυσαρκία είναι εκλυτικός παράγοντας για ημικρανία. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο κατά πόσο η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στην υποχώρηση της ημικρανίας.
Έγινε αναζήτηση σε 24 ημικρανικούς ασθενείς πριν και μετά τη βαριατρική επέμβαση. Ήταν κυρίως γυναίκες (88%) μέσης ηλικίας (39 έτη) με σοβαρή παχυσαρκία (ΒΜ 46,6) προ της επέμβασης. Οι κρίσεις κεφαλαλγίας μειώθηκαν από 11,1 +/- 10,3 πριν την επέμβαση σε 6,7+/-8,2 μετά την επέμβαση με την απώλεια 49,4% του σωματικού βάρους.
Χρειάζονται και άλλες μελέτες για την επιβεβαίωση αυτού του αποτελέσματος (Bond DS et al Neurology 2011).
