Η σημασία της Διατροφικής Θεραπείας και Εκπαίδευσης στο Διαβήτη Τύπου 1

105

O όρος διαβουλιμία δεν είναι πολύ γνωστός. Πρόκειται για μια σύνθετη λέξη που προκύπτει από τις λέξεις διαβήτης και βουλιμία και χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια διαταραχής λήψης τροφής που εμφανίζουν τα άτομα με διαβήτη τύπου Ι.

Είναι γνωστό, ότι τα διαβητικά άτομα πρέπει να δείχνουν μεγάλη προσοχή στα τρόφιμα, στις ετικέτες και σε πολλούς αριθμούς (π.χ. της γλυκόζης, της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, των μονάδων ινσουλίνης, του σωματικού τους βάρους).  Η συνεχής ενασχόληση του διαβητικού με όλα αυτά σε συνδυασμό με τη φύση της νόσου, μπορεί να κάνει το άτομο πιο «ευάλωτο» στην ανάπτυξη μιας διατροφικής διαταραχής. Ο Αmerican Diabetes Association δηλώνει ότι οι γυναίκες με διαβήτη έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν μια διατροφική διαταραχή συγκριτικά με γυναίκες χωρίς διαβήτη.  Εκτιμάται ότι το 30-40% νέων κοριτσιών και γυναικών με διαβήτη τύπου I έχουν αναπτύξει ή θα αναπτύξουν  κάποια στιγμή της ζωής τους μια διαταραχή λήψης τροφής.  Στην κατάσταση της  διαβουλιμίας, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο ασθενής μειώνει ή σταματά την ποσότητα της ινσουλίνης που απαιτείται να λαμβάνει, με στόχο την απώλεια βάρους.

Tα ανησυχητικά σημάδια που συνδέονται με τη διαβουλιμία έχουν να κάνουν με αλλαγές στη συμπεριφορά και τη συναισθηματική κατάσταση του ατόμου και με λειτουργικά προβλήματα του οργανισμού.

Μπορεί να παρατηρηθούν μυστικοπάθεια για τις μετρήσεις της γλυκόζης και τη διατροφή, ακυρώσεις στα ραντεβού με τον ενδοκρινολόγο ή το διαιτολόγο, ανησυχία ότι η ινσουλίνη παχαίνει, άγχος για την εικόνα σώματος, μεγάλες αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες, αποφυγή συγκεκριμένων τροφίμων ή αποκλεισμό ομάδων τροφίμων, εμμονή με το βάρος και τις θερμίδες, αποφυγή της κατανάλωσης γευμάτων μαζί με άλλα άτομα, έντονη φυσική δραστηριότητα, μεταβολές στη διάθεση, ανεξήγητη απώλεια βάρους, κούραση, ναυτία, τάση προς έμετο.

Η διαβουλιμία είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Τα άτομα με διαβουλιμία θα αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρά προβλήματα, τα οποία σχετίζονται κυρίως με την υπεργλυκαιμία. Τα προβλήματα που παρατηρούνται άμεσα είναι τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, η συχνοουρία, η αφυδάτωση, η γλυκοζουρία, οι διαταραχές των ηλεκτρολυτών, η κούραση, οι μολύνσεις, τα προβλήματα στην έμμηνο ρύση και η απώλεια βάρους.

Μακροχρόνια, ωστόσο, η διαβουλιμία μπορεί να έχει πολύ πιο σοβαρές επιπτώσεις, όπως προβλήματα στα νεφρά, οίδημα, οστεοπόρωση, νευροπάθεια, καρδιολογικά προβλήματα, εγκεφαλικά επεισόδια ακόμη και θάνατος.

Η αντιμετώπιση της διαβουλιμίας δεν είναι εύκολη υπόθεση και θα πρέπει να γίνεται από ομάδα που να περιλαμβάνει ενδοκρινολόγο, ειδικό ψυχικής υγείας και διαιτολόγο. Η θεραπεία θα πρέπει να στοχεύει σε δύο επίπεδα:  αφενός στη ρύθμιση του διαβήτη, αφετέρου στην αντιμετώπιση της διατροφικής διαταραχής. Σε περιπτώσεις διαβουλιμίας σε νέα κορίτσια, ενεργό συμμετοχή στην επίλυση  του προβλήματος θα πρέπει να έχουν και οι γονείς.