Δεν είναι σπάνιο για τα άτομα με διαβήτη να αναφέρουν συμπτώματα, όπως ζάλη, εμβοές και απώλεια ακοής. Tι θα πρέπει να κάνει το άτομο με διαβήτη, αν παρατηρήσει κάποιο τέτοιο σύμπτωμα και γιατί θα πρέπει να παρακολουθείται περιοδικά από ωτορινολαρυγγολόγο;
Η αγγειοπάθεια και η νευροπάθεια που προκαλεί ο σακχαρώδης διαβήτης θεωρούνται οι πλέον καθοριστικοί παράγοντες πρόκλησης αιθουσοκοχλιακών διαταραχών στα άτομα με διαβήτη.
Η νευροπάθεια και η αγγειοπάθεια στις μικρές αρτηρίες και στα τριχοειδή αγγεία είναι συχνές εκδηλώσεις του σακχαρώδους διαβήτη. Η αγγειοπάθεια μπορεί να ελαττώσει σημαντικά την αιμάτωση στον κοχλία, με αποτέλεσμα την εμφάνιση μη αναστρέψιμων βλαβών στα τριχωτά κύτταρα- οι βλάβες αυτές έχουν άμεση επίδραση στην ακοή.
Στη βιβλιογραφία, έχουν καταγραφεί πολλοί διαφορετικοί τύποι απώλειας της ακοής που έχουν παρατηρηθεί στα άτομα με διαβήτη. Ένας από αυτούς είναι η προοδευτική, σταδιακή, αμφοτερόπλευρη απώλεια νευροαισθητηρίου τύπου, που επηρεάζει ιδιαίτερα τις υψηλές συχνότητες και τους ηλικιωμένους. Τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά της πρεσβυακουσίας, αλλά με πιο σοβαρή απώλεια από αυτή που προκύπτει λόγω ηλικίας. Υπάρχουν όμως και ερευνητές που αναφέρουν νευροαισθητήρια βαρηκοΐα σε χαμηλές και μεσαίες συχνότητες. Ορισμένες μελέτες περιγράφουν επίσης τον διαβήτη ως πιθανή αιτία μονόπλευρης αιφνίδιας απώλειας της ακοής.
Μέχρι το 1960, υπήρχαν 3 θεωρίες σχετικά με την παθογένεια της απώλειας ακοής που οφείλεται στο σακχαρώδη διαβήτη: νευροπάθεια, αγγειοπάθεια και συσχέτιση και των δύο. Επί του παρόντος, υπάρχουν σημαντικοί λόγοι να πιστεύουμε ότι η αγγειοπάθεια που εντοπίζεται σε διαβητικούς ασθενείς συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό στην πρόκληση βαρηκοΐας.
Αρκετοί ερευνητές εξακολουθούν να θεωρούν τη νευροπάθεια ως βασική αιτία της απώλειας ακοής. Σε πολλούς ασθενείς, ωστόσο, επειδή παράλληλα υπάρχουν και άλλες παθήσεις οι οποίες μπορεί και αυτές να επιδρούν στην ακοή, όπως η υπέρταση και η αρτηριοσκλήρυνση, το ποσοστό επίδρασης δεν είναι πάντα εφικτό να διευκρινιστεί.
Μία από τις σχετικές μελέτες πάντως, έδειξε ότι το 68% των ατόμων με διαβήτη παρουσιάζει προβλήματα βαρηκοΐας. Γενικά, η βαρηκοΐα που εμφανίζουν τα άτομα αυτά είναι νευροαισθητηρίου τύπου, αν και συχνά υπάρχει σύγχυση με την πρεσβυακουσία, η οποία εμφανίζεται λόγω ηλικίας.
Η απώλεια της ακοής στα άτομα αυτά, παρουσιάζεται σταδιακά και παρά το γεγονός ότι τα ίδια δεν το αντιλαμβάνονται, γίνεται αντιληπτή από το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον. Η απώλεια ακοής κάνει αυτούς τους ασθενείς να αυξάνουν πολύ την ένταση στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνό τους και να δυσκολεύονται να ακούσουν τους γύρω τους. Αυτές οι ενδείξεις μπορεί με έμμεσο τρόπο να επηρεάσουν και την κοινωνικότητα των ατόμων αυτών, καθώς αποφεύγουν οποιαδήποτε δραστηριότητα και οδηγούνται στην αποξένωση.
Πώς μπορούμε, όμως, να προλάβουμε μια τέτοια εξέλιξη στα άτομα με διαβήτη;
Τα άτομα με διαβήτη είναι σημαντικό να ελέγχουν περιοδικά την ακοή τους με μια απλή εξέταση από τον Ωτορινολαρυγγολόγο, το ακοόγραμμα. Πρόκειται για μια σύντομη και ανώδυνη για τον ασθενή διαδικασία, η οποία δείχνει με απόλυτη ακρίβεια οποιαδήποτε μεταβολή της ακουστικής ικανότητας του εξεταζομένου.
Συμπερασματικά, από επίσημες μελέτες, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν μια αιτιώδη σχέση μεταξύ του σακχαρώδους διαβήτη και της απώλειας ακοής. Άρα, κάθε βαρηκοΐα που διαγιγνώσκεται σε ένα άτομο με διαβήτη θα πρέπει να συνοδεύεται από πλήρη διαγνωστική αξιολόγηση για να καθοριστεί τόσο η αιτία της, όσο και η θεραπευτική στρατηγική που θα ακολουθηθεί.
Ενώ η βαρηκοΐα που συσχετίζεται με το διαβήτη είναι συνήθως νευροαισθητηρίου τύπου, μη αναστρέψιμη και η αντιμετώπισή της, ανάλογα με τη σοβαρότητά της, είναι η εφαρμογή ακουστικών βαρηκοΐας (σήμερα η τεχνολογία έχει οδηγήσει στην δημιουργία σύγχρονων, ψηφιακών ακουστικών με πολύ μικρό μέγεθος, που προσαρμόζονται στις ανάγκες του κάθε ασθενούς και τον βοηθούν να απολαύσει την καθημερινότητά του), ο έλεγχος στους διαβητικούς εξακολουθεί να είναι απαραίτητος. Πολλές φορές, μπορεί η απώλεια ακοής να μην είναι νευροαισθητηρίου τύπου, αλλά φλεγμονώδους αιτιολογίας, όπως η εκκριτική ωτίτιδα που χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή και κάποιες φορές χειρουργική αντιμετώπιση.
Διαβάστε επίσης / Ο γυναικείος εγκέφαλος ως ενδοκρινικό-όργανο-στόχος
Για να ενημερωθείτε σχετικά με τις δράσεις μας μπορείτε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας στο Facebook και στο Instagram!
