Η ινσουλίνη, όπως γνωρίζουμε πρέπει να αποθηκεύεται στο ψυγείο, στο θάλαμο συντήρησης όπου η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 2^ο -8^ο C, ενώ το φιαλίδιο ή η πένα ινσουλίνης που χρησιμοποιούμε καθημερινά πρέπει να βρίσκονται σε θερμοκρασία δωματίου. Πράγματι, οι κατασκευαστές ινσουλίνης μας πληροφορούν, ότι η ινσουλίνη σε θερμοκρασία δωματίου (οπωσδήποτε χαμηλότερα των 35^ο και καλύτερα χαμηλότερα των 30^ο) είναι σταθερή για 28 μέρες.  Όταν έχουμε την ινσουλίνη στο ψυγείο, είναι φρόνιμο να τη βγάζουμε σε θερμοκρασία δωματίου λίγα λεπτά πριν τη χρησιμοποιήσουμε, γιατί η υποδόρια ένεσή της όταν είναι κρύα είναι πιο επώδυνη.

Η ινσουλίνη είναι πρωτεΐνη διαλυμένη σε νερό (υδατικό διάλυμα) και, αν η  θερμοκρασία της πέσει κάτω από τους 2^ο C, το διάλυμα παγώνει. Μετά την απόψυξή της, είναι πιθανό να έχει χάσει την αποτελεσματικότητά της, γι’ αυτό είναι φρόνιμο να αντικατασταθεί.

Προκειμένου να αποφύγουμε την κατάψυξη της ινσουλίνης, είναι σκόπιμο, όταν μετακινούμαστε σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, να τοποθετούμε τα φιαλίδιά της ή τις πένες σε ισοθερμικές σακούλες ή θερμός, τυλιγμένα σε ύφασμα για να μη σπάσουν. Προτιμούμε να την έχουμε μαζί μας στο χώρο των επιβατών και αποφεύγουμε να την τοποθετούμε στο πορτ μπαγκάζ του ΙΧ αυτοκινήτου ή στο χώρο αποσκευών λεωφορείου, όπου η θερμοκρασία ενδέχεται να πέσει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.

Το ίδιο ισχύει και για τα αεροπλάνα. Καθώς πετούν σε πολύ μεγάλο ύψος, η θερμοκρασία στην αποθήκη των αποσκευών μπορεί να πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Και στα αεροπορικά ταξίδια λοιπόν, είναι προτιμότερο (χειμώνα-καλοκαίρι) όλα τα σκευάσματα ινσουλίνης να τοποθετούνται στη χειραποσκευή που παίρνουμε μαζί μας στην καμπίνα των επιβατών. Για να μας επιτραπεί αυτό από την υπηρεσία ασφαλείας του αεροδρομίου, μπορούμε να προμηθευτούμε από τον γιατρό μας βεβαίωση ότι έχουμε ΣΔ και χρειάζεται να μεταφέρουμε μαζί μας την ινσουλίνη μας, τις βελόνες για την πένα, το μετρητή σακχάρου και τα βελονάκια διάτρησης του δακτύλου.

Τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι και οι μετρήσεις της  γλυκόζης στο τριχοειδικό αίμα (στο δάκτυλο δηλαδή), με τους γνωστούς μετρητές, ενδέχεται να επηρεασθούν τόσο στις πολύ χαμηλές, όσο και στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, δίνοντας τιμές γλυκόζης με απόκλιση από τις πραγματικές. Ειδικά σε θερμοκρασίες κάτω από το σημείο πήξης του νερού, η αλλοίωση του αποτελέσματος φαίνεται να είναι μεγαλύτερη, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί αναλυτικές μελέτες για να ελεγχθεί αυτή η επίδραση. Κατά τις μετακινήσεις μας τους χειμερινούς μήνες, επομένως, θα πρέπει να λαμβάνουμε και για τους μετρητές και για τις ταινίες τις ίδιες προφυλάξεις που λαμβάνουμε για την ινσουλίνη.

Διαβάστε επίσης / Γλυκαντικά από το φυτό Στέβια

Για να ενημερωθείτε σχετικά με τις δράσεις μας μπορείτε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας στο Facebook και στο Instagram!