Στη βάση των διοικουσών αρχών που διέπουν την εκπαίδευση και την αγωγή, οι μαθητές και οι μαθήτριες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ισοτιμία, με σεβασμό και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες και χαρακτηριστικά τους. Υπό αυτή την έννοια, το σχολείο, με την ευρεία έννοια της σχολικής κοινότητας, οφείλει να υποστηρίζει τους μαθητές και τις μαθήτριες κατά την εκπαιδευτική διαδικασία και να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε όλοι να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες συμμετοχής. Πέρα από την απόκτηση γνώσεων, το σχολείο, πρωτίστως, έχει ρόλο στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, με ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση και πρόθεση κατανόησης. Με αυτόν τον τρόπο, προάγεται ουσιαστικά η υγεία και ασφάλεια των μαθητών, η ένταξη χωρίς το φόβο του στιγματισμού, χωρίς διακρίσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει όχι μόνο να στέκονται αρωγοί στον αγώνα ζωής που δίνουν οι μαθητές με χρόνια νοσήματα, αλλά και να εμφυσούν σε όλους τους μαθητές τους αξίες που συνδέονται με την κατανόηση της θέσης του άλλου, το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αξιοπρέπεια.
Οι εκπαιδευτικοί μας έχουν στην πλειονότητά τους την απαραίτητη παιδαγωγική κατάρτιση και ευαισθησία και επιτελούν το ρόλο τους με ευσυνειδησία. Είναι, όμως, αναγκαίο να έχουν την αρωγή των γονέων στο έργο τους. Στις περιπτώσεις που στο σχολείο φοιτούν μαθητές με χρόνια νοσήματα ή μαθητές που έχουν ανάγκη μιας ιδιαίτερης φροντίδας, είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να συνεργάζονται στενά με τους γονείς, ώστε η φροντίδα να είναι η ενδεδειγμένη, να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιδιών, χωρίς όμως να δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχει προνομιακή μεταχείριση ή ότι γίνεται «χάρη».
Θα πρέπει, δηλαδή, οι εκπαιδευτικοί να γνωρίζουν ποιο είναι το νόσημα, ποιοι είναι οι «περιορισμοί» που συνδέονται με τη «φύση» του, αν και σε ποιο βαθμό υπάρχουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες του σχολείου, στις οποίες δεν είναι κατάλληλο να συμμετέχουν τα παιδιά με νοσήματα κλπ. Στην περίπτωση των μαθητών με διαβήτη, βέβαια, που δεν υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί, είναι σημαντικό να το γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί και να ενθαρρύνουν τους μαθητές τους να συμμετέχουν επί ίσοις όροις σε όλες τις δραστηριότητες στο σχολείο. Σε άλλες περιπτώσεις, που υφίστανται περιοριστικοί παράγοντες, η συνεργασία του σχολείου με τους γονείς επιτρέπει την άρση των προκαταλήψεων, των στερεοτύπων και των τυχόν αρνητικών κοινωνικών αναπαραστάσεων, καθώς και στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς να οργανώνουν τις σχολικές δραστηριότητες, επιλέγοντας ανάμεσα στις εναλλακτικές επιλογές εκείνες που απευθύνονται στο σύνολο της τάξης τους και εξασφαλίζουν την ισότιμη συμμετοχή όλων των μαθητών.
Στη βάση αυτού του συλλογισμού, το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει την εισαγωγή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας, εισηγείται καινοτομίες στη σχολική πράξη με την συμμετοχή του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας και προωθεί τη λειτουργία του σχολείου, ως μίας δημοκρατικής, συμμετοχικής και ανοιχτής κοινότητας. Αναγνωρίζει έτσι στην πράξη το δικαίωμα όλων των μαθητών να έχουν πλήρη και αμέριστη υποστήριξη, είτε έχουν προβλήματα υγείας είτε έχουν ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες, καθώς και την υποχρέωση του σχολείου να τους την παρέχει. Σε κάθε περίπτωση, στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδιασμού του Υπουργείου για την επιμόρφωση και περαιτέρω κατάρτιση των εκπαιδευτικών, έχει προβλεφθεί να συμπεριληφθούν όλες οι διαστάσεις που συνδέονται με τη διαχείριση της διαφορετικότητας στο σχολικό περιβάλλον, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα σχολείο περισσότερο θελκτικό και κυρίως, ανθρώπινο.
